Toen ik enkele dagen geleden met Deisy aan het kletsen was over freelancen, gaf ik aan haar toe dat ik ook nog mijn onzekerheden heb. “Ik vind het zo gek om je advies te geven, want ik zie mezelf echt niet als autoriteit op dit gebied ofzo,” aldus ik met een ongemakkelijke lach. “Maar ík zie jou wel als autoriteit,” antwoordde Deisy stellig. “Het is zo makkelijk om een blinde vlek voor jezelf te hebben.” Dit was een uitspraak die beslist bij mij binnenkwam. Hebben we niet allemaal een blinde vlek voor onszelf?
Er zijn nog genoeg dingen die ik graag zou willen bereiken. Waarschijnlijk heb jij ook verschillende grote en kleine dromen die je nog wilt waarmaken. Wat houdt je tegen? De kans is groot dat het antwoord ‘onzekerheid’ is. Dat vervelende stemmetje dat met een kritische ondertoon aan je vraagt: ‘wie zit er nou op jóú te wachten?’ of ‘wat maakt jou beter dan anderen?’. Op dat moment slaat de twijfel toe. Simpelweg omdat je hier eigenlijk geen antwoord op hebt. Sterker nog: je beseft je opeens dat er genoeg anderen zijn met eenzelfde droom en die misschien ook wel meer kennis en ervaring hebben om deze daadwerkelijk te verwezenlijken. Is er eigenlijk nog wel plek voor jou?
Grappig genoeg zul je wel herkennen dat wanneer een vriendin dit soort onzekerheden uit, je waarschijnlijk een waslijst aan tegenargumenten hebt. Natúúrlijk is ze ervaren genoeg om kans te maken op die jaloersmakende baan. Of natúúrlijk moet ze haar (ijzersterke!) idee pitchen bij die uitgeverij, want (opnieuw:) natúúrlijk zitten ze op haar te wachten. Jij kan het weten: je kent haar door en door en ze is fantastisch. Waarom kunnen we echter niet op deze wijze naar onszelf kijken? Je kent jezelf immers beter dan ieder ander. Waarom kun je niet naar jezelf kijken door de ogen van een vriendin? Een vriendin die niet naar je kijkt en alleen maar minpunten ziet, maar juist datgene wat je allemaal wél kan en (misschien al wel) hebt bereikt. Juist. Vanwege die blinde vlek voor jezelf.
Het is makkelijker om toe te geven aan je onzekerheid dan om te vechten voor je dromen. Zo simpel is het. Als je faalt zou dat vervelende stemmetje immers tegen je kunnen zeggen: ‘Zie je wel. Ik zei het toch?’ Goed én slecht nieuws: dat stemmetje controleer je zelf. Het slechte nieuws? Het blijft altijd onderdeel van wie je bent. Het goede nieuws? Je controleert zelf wat er wordt gezegd én waar je naar luistert. Schakel dan ook over naar het kanaal ‘vriendin’, wanneer het stemmetje duidelijk blijft haken in de ‘bitch & pity party’-fase. Die controle heb jij. Bovendien: ‘If you don’t build your dream someone will hire you to help build theirs‘. En waarschijnlijk gaat het stemmetje in je hoofd dan opeens mopperen dat jij het véél beter had kunnen doen.
Herkennen jullie deze blinde vlek voor jezelf? Hoe gaan jullie hiermee om?
Pssst! Nog meer zelfvertrouwen nodig? Lees hier het artikel ‘Waarom het irrelevant is hoe andere mensen je zien‘
Tags: blinde vlek voor jezelf, dromen najagen, girlboss, onzekerheid, powervrouwen, tips, zelfvertrouwen
Ja herkenbaar helaas. Ik heb zelfs wel eens gedacht: waarom ben ik nou niet gewoon voor mezelf opgekomen en het zelf gedaan? Ik denk best wel vaak: ja maar waarom zou ik dat doen? Die ander is toch veel beter. Of: ik ben echt niet zo goed daar in. Heel vervelend vind ik zelf, want het is moeilijk om die gedachten om te zetten en alsnog te doen wat ik eigenlijk wil. Misschien is die bewustwording de eerste stap in de goede richting :)
Heel herkenbaar, hoor. Aan de zijlijn kun je niet verliezen, dus daar voel je je fijner bij. Zonde, eigenlijk. Aan diezelfde zijlaan kun je immers ook niet winnen. Ach, als je je er inderdaad maar bewust van bent, is een goed begin. Enne, nog zo’n sterke uitspraak: don’t let the fear of striking out, keep you from playing the game ;-)
Dit herken ik zo erg! Ik heb er een tijdje terug ook een artikel over geschreven, ik ben dus niet de enige hahah xx
Oh, wat toevallig! Two minds… ;-)
Mooie blogpost! En heel erg waar wat je zegt. Het is veel gemakkelijker om iets niet te doen omdat je denkt ‘ik kan het toch niet’, terwijl je het prima zou kunnen. Ik heb er zelf ook wel vaak last van – die verdomde onzekerheid! Maar het is waar, meer zelfvertrouwen zou zeker welkom zijn! Wat een leuke quote trouwens! Ik kende ‘m niet maar ga ‘m nu onthouden, want: zo waar. X
Ik zeg: maak ‘m op, print ‘m uit en hang ‘m boven je bed ;-) Het is een uitspraak die mij heel erg helpt :-)!
Zeer herkenbaar! Ik moedig vriendinnen aan, veeg hun twijfels van tafel en ben ook echt overtuigd dat ze de uitdaging aankunnen. Maar als het over mezelf gaat ben ik veel kritischer en denk ik altijd dat ik het toch niet ga halen… Voor mezelf ben ik dus helemaal niet zo’n goede coach…
Stom is dat eigenlijk, hè? Zo gek… We mogen allemaal wel wat liever voor onszelf zijn.
Ik herken dit heel erg! Ik zou zo graag zelf willen freelancen, maar de onzekerheid en twijfels houden me tegen. Nu heb ik een goed betaalde baan, en dat zal ik zeker niet hebben wanneer ik begin met freelancen, het is zo eng.
Ik ga proberen om vaker naar mezelf te kijken als vriendin!
Dat snap ik heel goed – diezelfde twijfels had ik ook voordat ik fulltime ging freelancen. Uiteindelijk gaf ik mezelf gewoon een jaar om uit te vogelen of het voor mij kan werken. Tot nu toe nog geen spijt van gehad :-)
Ik herken dit ook zeker. Dit jaar moet ik afstuderen, maar ik heb totaal niet het idee dat ik weet wat ik aan het doen ben, en dat ik ook daadwerkelijk beter ben in mijn vakgebied dan anderen. Tijdens een gesprek met mijn afstudeerbegeleider kreeg ik dan ook te horen dat ik vooral wat meer in mezelf moet gaan geloven, wat ook wel een beetje op zo’n blinde vlek neerkomt
Precies, het is zo makkelijk om te denken: wat stel ik nou voor? Terwijl je waarschijnlijk zóveel meer in je mars hebt dan je zelf weet. En dat je afstudeerbegeleider dus overduidelijk wél ziet ;-)
Mooi stuk! Ben het er ook grotendeels mee eens. Kleine nuancering: het staat wat mij betreft als een paal boven water dat die blinde vlek er inderdaad is, ik herken die bij mezelf ook maar al te goed. Toch denk ik dat het nét iets meer is dan dat. Ik kwam net dit plaatje tegen en dat illustreert het denk ik wel: https://twitter.com/DePitchfabriek/status/730905240527097856 Ofwel: hoe goed die vriendin je misschien ook kent, ze weet nooit helemaal precies welk proces je doormaakt en wat je allemaal hebt moeten doen om een bepaalde prestatie te bereiken. Je kunt immers ook té veel moeite moeten doen om een bepaald niveau of een bepaalde droom na te streven, hoe mooi dat streven an sich ook is. Ik had laatst zelf zoiets: bij het Advocatenblad zochten ze een nieuwe hoofdredacteur, het was echt een droomjob voor me. Ik voldeed aan alle eisen, maar kwam twee jaar van de gevraagde werkervaring te kort. Ik besloot daarom niet te solliciteren. Vrienden en familie waren het daar eigenlijk niet mee eens. “Je schrijft zo leuk”, “Je hebt daar en daar al zoveel ervaring opgedaan” en “Je bent te streng voor jezelf” waren drie van de argumenten. Toch vond ik dat ik nog iets te jong was voor zo’n functie en graag eerst nog wat meer ervaring op wilde doen. Wellicht is dat inderdaad die blinde vlek waar je over spreekt en had ik gewoon moeten solliciteren, misschien is het ook gewoon realistisch. Ik heb er in ieder geval geen spijt van en heb nu een baan gevonden waarmee ik verwacht rustig die ervaring op te bouwen. Het is dus prima zo. Maarr… de eerstvolgende keer dat die functie weer vrijkomt, solliciteer ik wél ;)
Ik snap je punt heel goed, maar ik denk dat ik íéts anders bedoel ;-) Mijn moeder waarschuwt me namelijk ook weleens voor het door jou omschreven effect, als in: ‘Het lijkt soms op je blog alsof het heel makkelijk is om freelancer te worden en je ziet in principe alleen maar de glans van jouw baan. Wat je er allemaal voor moet doen, ziet men niet.’ Dat is ook één van de redenen waarom ik sindsdien bijvoorbeeld ook artikelen heb geschreven als ‘5 nadelen aan freelancen’ etc. Met die blinde vlek doel ik er meer op dat je je eigen prestaties ‘naar beneden praat’ en inzoomt op je eigen minpunten. Je familie en vrienden doen dit (in principe) niet. Bij die sollicitatie focuste jij je inderdaad op dat éne punt waaraan je niet voldeed. Eigenlijk zonde, want als je jezelf qua overige vereisten helemaal in de functieomschrijving kon vinden had je zeker een kans gemaakt (denk ik). Dit is natuurlijk overigens niet bedoeld om je spijt aan te praten ;-) Nu heb je inderdaad een goede kans om jezelf eerst verder te ontwikkelen voordat je zo’n grote verantwoordelijkheid op je neemt. En dan haal je de volgende keer die baan vol zelfvertrouwen binnen ;-)
Ik snap je punt inderdaad :) Haha, don’t worry, ik sta nog steeds achter die beslissing. Interessant ook om de andere reacties te lezen, blijkbaar is het erg herkenbaar. We zouden soms (mede) door die blinde vlek even vergeten dat we allemaal maar mensen zijn ;)
Ik herken het zeer zeker. Heb alleen nog geen manier gevonden om er mee om te gaan. Ik krijg hier gelukkig hulp bij want het zit me wel in de weg
Wat goed dat je hiervoor hulp hebt gezocht – heel knap!
Yup, dit is zo iets stoms aan de mens. Ik probeer tegenwoordig bewust te zijn van wat ik wel kan en waar ik minder goed in ben. Al kan het soms arrogant overkomen, (de truc is om het natuurlijk niet arrogant te brengen) het heeft me tot nu toe wel al een afstudeerplek en een nieuw baantje gebracht. :)
Wauw, wat goed! Supertrots op jou :-) <3
Ik herken me er helemaal in! Best erg dat we een blinde vlek voor ons zelf hebben!
Mooi stukje Femke! En helemaal waar, je zoekt zelf al snel naar redenen waarom je iets niet kan of het niet gaat lukken, terwijl het waarschijnlijk veel waardevoller is als je juist in jezelf gelooft, ook al heb je dan de kans om te falen. Maar ik vind dit zelf ook nog heel lastig. Dit artikel is wel een goede peptalk à la “just do it” haha!
Dankjewel voor je lieve reactie! Fijn om te horen dat je hier iets aan hebt :-) Al ben jij al behoorlijk badass door lekker in je eentje naar New York te zijn geweest!
Mooi artikel dit :) Zo worden aan mij best wel veel vragen gesteld over bloggen én heb ik net een nieuwe baan in de online marketing ‘gekregen’ omdat de baas ervan vond dat ik best veel ervaring had. Ik heb nooit een opleiding in de online marketing of überhaupt iets gevolgd.. en toch denk ik dan.. ‘maar ik weet lang niet alles’. Toch ben ik aangenomen en benaderde hij mijzelf. Ook een compliment eigenlijk :)
Yup, het is een beetje die eeuwige twijfel van ”kan ik dit wel, ben ik dit wel waard” terwijl je tegelijkertijd ook wel weer weet dat het antwoord op al die vragen gewoon ja is!
Heel herkenbaar artikel! Ik ben op dit moment aan het afstuderen en ik vraag mij elke dag af of ik dit wel goed kan afronden. Mijn afstudeerbegeleider zegt dat ik meer in mezelf moet geloven omdat ik de kennis wel degelijk heb. Maar de onzekerheid wordt daardoor toch niet helemaal weggenomen.