Zoals jullie weten, ben ik totaal niet-sportief aangelegd. Het is natuurlijk fantastisch om advies te krijgen van fit girls hoe méér te bewegen, maar hé… Is er ook een ‘hoe-sla-ik-mezelf-van-de-bank-af’-guide geschreven door een rasechte couch potatoe zelf? *krekels* Dat dacht ik wel.  Jezelf motiveren om meer te bewegen: hoe doe je dat?

Heb een doel 
Als er voor mij één reden is om niet te willen sporten, is het omdat ik niet houd van doelloos bewegen. Ik bedoel: waarom zou ik mezelf over een step werpen, zonder functie? Dan spring ik liever over een sloot (functie: Hoera, ik word niet nat!). Wat voor mij werkt, is om een doel te hebben als ik ga bewegen. Vind ik dat ik van mezelf moet wandelen, dan stel ik mezelf bijvoorbeeld als doel om een zak worteltjes te halen bij de supermarkt. Of popcornmaïs. En wat dacht je van een simkaart halen voor je nieuwe iPhone 6? RACEN!

Geef jezelf een stickertje (maar écht!)
Jennie liet een tijdje geleden op haar blog zien hoe zelf een sportkalender te maken. Hoewel de inspirerende plaatjes voor sommige misschien al genoeg motivatie is, was ik vooral geïntrigeerd door de bijbehorende stickers in de vorm van schattige vosjes en ijsjes. Oh my! Ik wil mezelf óók belonen met zo’n fantastische sticker. Voorwaarde aan mezelf: daarvoor moet je eerst bewegen. Dus… Iemand zin in bikram yoga?

Zet er iets wat je héél graag wil tegenover
Toen ik deze foto op Instagram plaatste, reageerde een lezeres: “Hé, wat leuk ik zie het boek Powerfood. Dit mag ik van mezelf kopen als ik iedere dag iets aan sport doe!” Simpel, maar zó briljant. Jezelf iets beloven van je wishlist als je iedere dag minstens 30 minuten beweegt, is de ultieme manier voor luilakken om gemotiveerd te raken. Extra plus: het voorkomt ook nog eens impulsaankopen. Ik bedoel: hoe graag wil je dat item écht als je er iedere dag voor in actie moet komen?

Heb een persoonlijke drill sergeant 
In mijn geval: in de vorm van mijn zus. Er is tijdens het verdelen van de genen íéts misgegaan, waardoor mijn zus in ons gezin de enige bezitter van het ‘RUN BITCH’-gen is. Nee, dat neem ik haar niet altijd in dank af. Maar die boze ‘je-gaat-toch-niet-wéér-die-sportles-afzeggen?’-blik werkt wel. Want als niet-sporter heb ik uiteraard altijd een smoezenlijstje paraat staan. En eerlijk: stiekem heb ik ook meer angst voor haar, dan mijn daadwerkelijke sportinstructrice. Hé no judgement. Zij heeft ‘s nachts toegang tot mijn slaapkamer.