Wist je dat Wikkie eigenlijk een Amsterdamse is? Geen geintje. Ze was geplaatst in een asiel in Amsterdam, maar gezien deze te vol zat kwam ze terecht bij een voogd in Utrecht. En uiteindelijk -via Martkplaats- bij ons. Waarom ik graag een asielkat wilde, leg ik uit in deze post.
Ik roep eigenlijk al zolang als ik mezelf kan herinneren dat ik een asielkat wil. Nou ja… Dit was een eerste instantie een asielhond. Toch vonden we het te zielig (en met onze schema’s: logistiek onmogelijk) om een hond op te sluiten in ons appartement in het centrum van Den Bosch. Hoewel Roy vervolgens graag een kitten wilde, was ik hier heel erg op tegen. Ik wilde juist een oudere kat. Het liefst ééntje uit het asiel die niemand meer wilde adopteren vanwege één of andere mankement. Je snapt: zodat ik mezelf een beetje een held zou voelen dat ik dit beestje nog een nieuwe kans zou geven op een fijn thuis. Tot grote ergernis van Roy.
Het heeft dan ook even geduurd -en ik heb verschillende kittenplaatjes die hij me liet zien moeten weerstaan- totdat ik Roy ervan kon overtuigen dat het echt belangrijk was om voor een oudere kat te kiezen. Niet alleen voor alle oudere katten in de wereld, maar ook voor onszelf. Zo wordt een (oudere) asielkat namelijk niet alleen ingeënt en gesteriliseerd in een asiel, maar wordt er ook meteen gecheckt op andere gezondheidsproblemen. Ook zijn oudere asielkatten al gesocialiseerd zodat je ze niet constant uit de gordijnen moet trekken. Echter was één van de meest belangrijkste redenen voor mij om voor een oudere kat te kiezen, zodat je duidelijk het karakter kunt zien. Hé… Als je samen onder één dak woont, moet het wel gezellig zijn.
In bovenstaande video zie je ons adoptieverhaal en voornamelijk: hoe Roy en ik verschillende asielen zijn afgestruind op zoek naar onze juiste match. En dat was nog best moeilijk. Uiteindelijk besloten Roy en ik een compromis te sluiten om voor een kat te kiezen die ongeveer 3 tot 5 jaar zou zijn. Daar lag voor Roy toch écht de grens. Hoewel we met vele katten hadden geknuffeld, voelden we die ‘klik’ tóch niet. Uit nieuwsgierigheid ging Roy vervolgens kijken op Marktplaats en daar kwamen we tijdens het scrollen opeens het kopje ‘knuffelkat Wikkie’ tegen. Knuffelkat? Ja, daar hadden wij wel oren naar. We namen contact op met de voogd en werden de volgende dag uitgenodigd om langs te komen. Grappig feitje: we waren als enige uitgekozen van de vele mails die ze had gekregen, want ze had ‘een goed gevoel’ bij ons. Ha!
Nog geen vijf minuten na binnenkomst waren we al verliefd op Wikkie. Of tenminste: ik. (Roy zag het blijkbaar aan mijn glinsterende ogen) Bij binnenkomst kwam ze meteen nieuwsgierig aan ons snuffelen en vervolgens speelde ze in haar eentje vrolijk verder. Haar voogd, die regelmatig verschillende katten opving, vertelde vervolgens haar verhaal: Wikkie kwam van origine uit een asiel in Amsterdam en was zwanger, maar ervoer zoveel stress dat ze een miskraam had gehad. Zó zielig. Ze was door een dierenarts ‘ongeveer 1,5 jaar’ geschat. Een veel jongere kat dan we in principe voor ogen hadden, maar wel met een rugzakje. Ik geloof dat we 15 minuten later alweer buiten stonden. Mét Wikkie.
Zoals jullie vast wel weten heb ik er absoluut geen spijt van gehad dat we Wikkie zo ‘impulsief’ hebben geadopteerd. Het meest bijzonder vind ik nog wel om te zien hoe onze band is gegroeid in de afgelopen maanden. Hoe vreselijk cheesy dit ook klinkt. Ze voelt mijn emoties enorm goed aan, en het is eerder regel dan uitzondering dat ze tegen me aan komt liggen wanneer ik op de bank lig. En ja, in the end heb ik alsnog mijn asielkat mét ‘mankement’: Wikkie heeft namelijk -in verhouding met haar lichaam- te korte pootjes. *proest*
Hebben jullie toevallig ook een asielkat- of hond? Wat is jullie ervaring hiermee?
P.s. Heb jij al onze kattencollectie gezien die is vernoemd naar Wikkie? Je shopt de collectie in onze webshop én bij Kattenparadijs Mispoes in Den Bosch.
Wat mooi om te lezen! Zo lief dat je meteen een klik voelde met Wikkie. Dan kun je niet anders dan haar adopteren! Wij hebben zelf eigenlijk altijd kittens gehad, maar misschien neem ik ook nog eens een asielkat.
Ik heb 2 asielkatten op dit moment. Noortje is inmiddels 5 jaar en ik heb haar als kitten opgehaald in Enschede. Ze zat in een opvanggezin en was als enige kitten zeer moeilijk te plaatsen. Ze was een zwervertje geweest de eerste weken en daardoor behoorlijk afstandelijk. Inmiddels is het een kroel-poes die hele verhalen verteld en erg bedreven is in het openmaken van de koelkast voor plakjes worst.
Dana kwam uit Weert bij een opvanggezin wat ik ken. En dat was een punk-kitten. Een kruising tussen een langharige kater en een kortharige poes. Een schatje en liefde op het eerste gezicht. Bij de kennismaking was ze net zo oud dat ze begon te klimmen en toen is ze in mijn capuchon geklommen waar ze in slaap viel <3
Mooi verhaal!
Mijn kat komt niet uit een asiel, maar als ik haar niet in huis had genomen was ze daar wel heen gegaan. Ze komt van een boerderij waar te veel katten waren en de eigenaar had besloten ze maar af te maken. Mijn kat was toen nog maar een paar weken, haar moeder was al afgemaakt. Een jongen kwam haar per toeval tegen en nam haar mee. Hij heeft haar met de hand grootgebracht (Yay voor de helden van deze wereld!), maar kon haar niet meenemen toen hij ging verhuizen. En toen vond hij mijn vriend en mij via een gezamenlijke vriendin :). We kregen haar toen ze een half jaar was, nu is ze 3 en nog steeds even gestoord en lief. Beste beslissing ooit geweest!
Lief! Dat verliefde gevoel, dat herken ik wel! Wij gingen destijds met ons studentenhuis een kat uit het asiel halen, volledig van plan om ook voor een oudere kat te gaan. Maar het asiel raadde ons een kitten aan, zodat ze kon opgroeien in de gekte van een studentenhuis, een oudere kat kon daar moeilijker aan wennen. We deden het hokje open en Lucifer sprong meteen op mijn schouder en ging in mijn nek liggen spinnen. Zo lief!
Monty komt niet uit het asiel, maar is van een nestje van een zwerfkatje dat vaak bij mijn tante langskwam. Vind ik ook wel ‘asiel-waardig’ :)
Goed dat je dit hebt geschreven, veel teveel mensen zijn nog steeds op zoek naar een betaalde kitten, terwijl er zoveel lieve katjes in het asiel zitten!
Mooi verhaal! Wij hebben drie katten in huis rondlopen. Eén is komen aanlopen bij mijn vriends familie (zwanger), één komt uit het asiel en één hebben we als kitten geadopteerd. Bij de eerste twee was ik niet bij, maar die zijn al wat ouders. De jongste is van mij, want ik wilde graag nog een kitten. Ze mocht al vrij vroeg mee naar huis, maar ze was toen al zindelijk en at goed… dus ik heb misschien best geluk gehad, want het is nooit een lastig beestje geweest. Eerder gewoon enorm lief en schattig!
Mooi geschreven!
Hier helaas geen asieldieren. Wel twee katten waar mijn vriend en ik ontzettend blij mee zijn. Miep en haar kitten Bebp. <3
Mochten we ooit weer een kat nemen, dan is het asiel zeker een optie om daar eens te kijken. Er zijn genoeg katten die een huisje verdienen. Al is het voor hun laatste levensjaren. :)
Wat een lief verhaal! :)
Ik heb geen asielkat of -hond, maar wel twee konijnen die uit een knaagdierenopvang komen. We wilden er graag twee, want konijnen kunnen vaak niet zo goed alleen zijn. Bij de opvang hadden ze verschillende setjes (mannetje – vrouwtje) maar uiteindelijk hebben we gekozen voor twee zusjes. Ik vond het ook fijn dat ze al ingeënt en onderzocht waren (dat doen we nu één keer per jaar). We kregen een heel boekje mee met de voorgeschiedenis, ze wisten niet precies hoe oud onze konijntjes waren, maar wel dat ze nog schuw konden zijn omdat ze in één van de vorige huizen waarschijnlijk geslagen zijn. Zo zielig! En ze hebben al in iets van 6 huizen gewoond, ook al zijn ze nog maar iets van 2 jaar oud… Bizar hè.
Ik vind het een goede keuze om een dier uit een opvang/asiel te kiezen, zulke beestjes hebben ook recht op een fijn huisje :)
Aah, wat leuk om zo het verhaal te lezen! Mij lijkt het altijd ook nog heel mooi om een hondje of een katje uit het asiel te hebben (haha, dat klinkt raar). In ieder geval het feit dat je dan het beestje weer een warm huis kunt geven vind ik heel mooi!
Ook onze katten zijn altijd al wat ouder als we ze in huis nemen. Voor mijn moeder voornamelijk omdat ze geen katten in de gordijnen wil haha.
Op dit moment hebben we er 2 die allebei uit het asiel komen. Twee lieve knuffelkatten waarvan al het bezoek zich nog steeds afvraagt hoe we ze zo gekregen hebben.
Ik kan me zo 100% helemaal in jouw verhaal vinden. Dit is precies de reden waarom ik ook graag voor een oudere asielkat wilde gaan. Onze dame was 9 (inmiddels 10) toen we haar adopteerde en ik zou echt NIET meer zonder haar willen. De band die jullie met Wikkie hebben, kan ik dus heel goed begrijpen. Wikkie ziet er ook echt uit als een ontzettende lieverd.
Wat ontzettend sneu trouwens dat knappe Wikkie een miskraam heeft gehad door de stress. Ik wist helemaal niet dat dat kon joh. Onze Vlinder (ja, afschuwelijke naam maar ik vond hem ergens ook wel weer hilarisch) heeft blijkbaar 7(!!!) nestjes op de wereld gezet. Het was een fokkat (Britse Korthaar). Nu mag ze bij ons van haar welverdiende rust genieten. Hoewel ze dachten dat het geen speelkat was, kan ze hier helemaal losgaan met touwtjes, vlindertjes en muisjes. Geweldig om een asielkat zo te zien opbloeien!
Heel mooi om te lezen!
Wij hebben toen ook voor een asielkat gekozen. Uiteindelijk werden het asielkatten, want we hadden er één uitgekozen en daar bleek een andere kat bij te horen. Dit bleek een heel schuw beestje te zijn, die alleen maar aan het ijsberen was. Ik was zo blij dat hij ook met ons mee mocht. Ze werden geschat op 8 jaar, toen die tijd. Inmiddels is dat 10 jaar geleden. Eén kat heeft twee jaar terug trombose gekregen en hebben we moeten laten inslapen. De ander is nog steeds in leven en inmiddels een oude sok aan het worden. Ik denk dat ze wel iets jonger dan 8 waren. Maar het waren gewoon enorme beesten
Ik heb nog geen asielkat gehad, maar onze kat vroeger was er wel eentje die zomaar bij ons aankwam op ‘n dag. Dus in die zin hebben we hem wel een beetje ‘geadopteerd’ toen :-)
Mooi geschreven! Ik snap je helemaal met je wens dat je een asielkat wilde. Wij hebben onze kat ook via Marktplaats gevonden, maar ik had ook best een asielkatje gewild. Vind het dan alleen zo zielig dat je ze eigenlijk allemaal wilt nemen maar er toch heel veel zult moeten achterlaten haha.