Terwijl ik minutenlang naar het knipperende balkje op mijn scherm kijk, besef ik dat dit de eerste keer is dat ik moeite heb om een blog te beginnen. Het is dan ook bijna onmogelijk om een traject dat inmiddels ruim 1,5 jaar geleden is gestart, beknopt samen te vatten. In juni 2018 kregen Roy en ik onverwacht te horen dat we aan kinderen ‘moesten’ beginnen. Een grote keuze, maar het was -om met de woorden van de huisarts te spreken- nu of nooit. Dat betekende het startschot van een intensief ICSI-traject.
Voor degenen die ICSI niet kennen: dit is een vruchtbaarheidsbehandeling waarbij de eicel en zaadcel buiten de baarmoeder worden samengebracht. Een traject dat bestaat uit ziekenhuisbezoeken, hormonen spuiten en onzekerheid. Heel veel onzekerheid. Dat we dit nieuws op een dag wilde delen, was een zekerheid. Hoe en wanneer bleef langere tijd een vraagteken. Het voelde goed om dit nieuws aanvankelijk alleen met onze directe naasten te delen. Nu voelt het als de juiste keuze om het in de openheid te gooien.
We willen ons verhaal niet delen omdat we ons verplicht voelen, maar omdat we dit fijn vinden. Het is vermoeiend om mysterieus te doen over onze uitgestelde bruiloft. Het is vermoeiend om zo’n groot deel van ons leven niet te kunnen delen. En nee, we weten nog niet waar dit traject ons naartoe zal leiden. “We durven te hopen, maar ons niet te verheugen”, vatte Roy het eens treffend samen. Wat de uitkomst ook zal zijn: het is beslist onverwacht gepland.
Hoe het begon…
“Als je een kinderwens hebt, ook al is dit misschien iets voor in de toekomst, adviseer ik je om er goed over na te denken of het niet al eerder mogelijk zou zijn.” Het is juni 2018 wanneer de huisarts de uitslag van de echo van het ziekenhuis met mij bespreekt. Het oordeel is duidelijk: er zijn (te veel) cystes op mijn eierstokken gevonden. In combinatie met mijn onregelmatige cyclus, wordt mij verteld dat ik PCOS heb. Roy en ik zijn ten tijde van dit nieuws allebei 26 jaar. Kinderen? Ja, maar nog niet nu. Zo stonden we erin. Met dit nieuws worden we echter met onze neus op de feiten gedrukt. Het is ‘nu of nooit’. Ondanks dat het nieuws ons behoorlijk van ons stuk bracht, waren we al snel vastbesloten: we gaan ervoor.
“De gynaecoloog was net als de huisarts optimistisch. We waren hartstikke jong en verder gezond. “
Vruchtbaarheidskliniek
In augustus 2018 konden we voor onze eerste afspraak terecht bij de vruchtbaarheidskliniek. “Daar zitten jullie dan…”, opende onze gynaecoloog het gesprek toen we bij hem aan het bureau schoven. “In de vruchtbaarheidskliniek.” De gynaecoloog was net als de huisarts optimistisch. Er is veel mogelijk. Bovendien waren we allebei nog hartstikke jong en verder gezond. Roy zou alleen worden onderzocht ‘ter dubbelcheck’. Er was geen reden om aan te nemen dat er problemen zouden zijn, maar je kon zulke dingen maar beter uitsluiten. Toch?
Enkele dagen voor onze USA Westcoast Roadtrip werden we echter gebeld door het ziekenhuis. Helaas bleek het bij Roy ook niet goed te zitten. Dubbel pech. Er bleef nu nog maar één optie voor ons over: ICSI. Een kunstmatige bevruchting waarbij de eicel en zaadcel buiten de baarmoeder worden samengebracht. In dit artikel wordt duidelijk uitgelegd wat dit precies inhoudt, mocht je er meer over willen lezen. Het uitgangspunt ‘nu of nooit’ veranderde hierdoor plotsklap in een ‘wellicht nu, maar misschien wel nooit’. Verdriet, frustratie en ongeloof… We hebben elke emotie ervaren. Slechts één gedachte overheerste: “Hóé dan?!”
“Twee puncties, drie embryo’s en dito terugplaatsingen verder, maar een zwangerschap bleef uit.”
Eén alinea is te weinig
In maart 2019 startten we met het eerste traject. En in augustus 2019 volgde er nog één. Ik werd onderworpen aan een legioen hormonen die ik dagelijks bij mezelf moest inspuiten: rekovelle, orgalutran, menopur, ovitrelle, pregnyl, utrogestan… Voeg hier nog een weekend aan de spoedeiseinde hulp aan toe, omdat ik aan het overstimuleren was en je kunt je voorstellen dat het mentaal en fysiek slopend was. Voor ons allebei. Twee puncties, drie embryo’s en dito terugplaatsingen verder, maar een zwangerschap bleef uit. Ik doe de impact die dit heeft en heeft gehad met één alinea beslist geen eer aan. Hiervoor schieten de spreekwoordelijke woorden echt even te kort. Voor iedereen die trouwens vraagtekens krijgt te zien bij termen als ‘punctie’, ‘terugplaatsing’ en ‘overstimulatie’: in een latere blog zal ik meer inhoudelijk op het traject ingaan. Voor nu willen we dit moment pakken om ons verhaal te delen.
“We merken dat het bewaren van dit geheim op dit punt meer last met zich meebrengt, dan de vragen die het zou opwerpen om het in de openheid te gooien.”
Kantelpunt
Omdat we met veel vragen bleven zitten die in Nederland niet beantwoord werden, kwamen we op advies van een kennis bij een arts in België terecht. We zijn momenteel nog steeds bij haar in behandeling. We merken echter dat we op een belangrijk kantelpunt zijn beland. Het punt waarop het bewaren van dit geheim meer last met zich meebrengt, dan de vragen die het zou opwerpen om het in de openheid te gooien.
Opluchting
Het voelt dan ook als een enorme opluchting om dit nu te mogen delen. Vooral voor mij (Femke) voelde het af en toe alsof ik een gek dubbelleven leidde. Zoals jullie inmiddels vast niet vreemd is, ben ik graag open en eerlijk over mijn leven en geef ik regelmatig een inkijkje via Instagram Stories. Dat ik dit niet kon vertellen, begon met de dag steeds meer beklemmend te voelen. Ons leven omvat natuurlijk veel meer dan alleen het ICSI-traject, maar het heeft vanzelfsprekend een grote impact op de keuzes die we maken. Het is fijn om daar vanaf nu open over te kunnen zijn.
Afgelopen jaar is een emotionele rollercoaster geweest van hoop, verdriet, optimisme, teleurstelling en ongeveer elke andere emotie die je maar kan bedenken. Aan de andere zijde heeft het onze relatie enorm versterkt en heeft het traject ook mooie dingen met zich meegebracht. Zoals nog meer diepgang en verbinding – ook met onze omgeving. Eén ding is namelijk zeker: als je dan toch in een angstaanjagende achtbaan stapt, kun je het maar beter samen doen.
Roy & Femke
P.s. We kunnen ons goed voorstellen dat dit nieuws vragen oproept – voel je vooral vrij om deze te stellen. Wij zijn allebei bereid om eventuele vragen te beantwoorden. Onze omgeving zal vast beamen dat we onwijs open zijn over ons traject – dit zijn we altijd geweest. Weet alleen dat we reageren op momenten dat dit goed voor ons voelt. Een antwoord of reactie kan hierdoor misschien soms wat langer op zich laten wachten. Dankjewel voor jullie begrip!
Tags: icsi, icsi ervaring, ivf, ivf ervaring, vruchtbaarheidskliniek, vruchtbaarheidspoli
Lieve Roy & Femke,
Wat heftig en ingrijpend en wat knap dat jullie dit zo delen! Ik gun jullie het beste maar ik weet zeker dat jullie er, wat er ook gebeurt, wat moois van maken samen.
Liefs!
Heel erg lief van je, dankjewel Mira! X
Lieverds! Man wat pittig om dit te lezen en hoe lastig dit voor jullie zo moet zijn. Die verschillende fases van verdriet, opluchting etc etc. Bizar. Ik blijf aan jullie denken en hopen op een mooie uitkomst! Als dat zo is uiteindelijk jank ik mijn oogballen er uit.
<3
Aw, wat ben je toch een lieverd <3 Dankjewel voor je support!
Lieve Femke en Roy, ik leef zo erg met jullie mee. Zo’n intens traject, dat is echt niet te vatten in woorden. Zo knap dat het met deze blogpost toch een beetje lukt. Jullie doen het supergoed. Echt! Ook al denk je nu misschien, hoe kan zij dat nu weten. Maar het is zo. Jullie zijn samen, helpen elkaar er doorheen en hoe kut alles (letterlijk) soms ook is, jullie hebben elkaar om op terug te vallen. Houd elkaar vast, laat elkaar niet los <3 en zet 'm op! Alle liefde en geluk voor jullie <3<3
Lieve Melle, ik kan me ons gesprek op The Self-Made Summit goed herinneren. Wauw. Als we toen eens allebei wisten. Onwijs bedankt voor je lieve woorden en support! X
Poe, wat een zwaar en heftig traject moet dat zijn! Ik duim dat jullie kinderwens vervuld mag worden.
Lief van je, dankjewel Audrey! X
Wat onwijs heftig om te lezen. Wel mooi hoe open jullie zijn. Ik wens jullie veel sterkte toe en hoop op het beste.
Heel lief, dankjewel Ilona! X
Knap dat jullie hier zo open over zijn, dat is vast niet gemakkelijk. Hoe het leven ook uiteindelijk loopt, jullie zullen er vast iets moois van maken. In de tussentijd denk ik aan jullie en duim ik mee. Veel liefs!
Dankjewel voor je lieve woorden en support! X
Het is niet voor iedereen zo vanzelfsprekend om kinderen te krijgen. Natuurlijk bestaan er daar trajecten voor, maar het is niet altijd gegarandeerd dat dat ook lukt. En dat vind ik zo erg, want er zijn zoveel mensen die een geweldige mama of papa zouden zijn en dan die kans niet krijgen. Ik wens jullie heel veel sterkte en ik duim voor jullie. Knuffel! ♥
Precies wat je zegt – er is geen garantie. Wij zijn benieuwd waar het ons gaat brengen! Dankjewel voor je lieve woorden en support. X
Dit drukt me wel weer even met de neus op de feiten dat kinderen krijgen niet altijd vanzelfsprekend is. Wat een heftig verhaal, en heel knap dat jullie het zo open online durven te delen!
Dankjewel Anouk! X
Lieve Roy en Femke
Wat heftig allemaal…ik schrik ervan. Fijn dat jullie dit met ons hebben gedeeld…zo kunnen we jullie wellicht ook een klein beetje steunen en met zn allen duimen dat jullie droom uitkomt. Ik hoop het zo voor jullie! xxxxx
Lief van je, dankjewel! X
och meisie toch.. ten eerste; wat heb je dit prachtig en goed verwoord. Het is vreselijk heftig voor jullie en ik hoop dat dit ‘goed’ gaat komen voor jullie. Ik zal voor jullie bidden en super fijn dat je dit wilde delen aan je volgers. Dat is ook lastig, ik begrijp je heel goed. Mijn man wil het liefste niets op internet hebben staan, maar ik doe het al zeven jaar.. dus veel dingen die persoonlijk zijn doe ik in overleg. En dat heb jij op deze manier ook erg goed gedaan. Een dikke knuffel en ik gun het jullie zo! Lijkt me sowieso al heftig om er opeens aan te beginnen, terwijl het nog niet echt de tijd was..
Onwijs bedankt voor je begrip, lieve woorden en steun. Betekent veel voor ons. Liefs! X
Wat als eerste bij mij te binnen schiet is: wat zijn jullie een mooi, open, lief, eerlijk maar vooral een power koppel. Ik hoop zo dat het jullie gegund is om een gezinnetje te starten! ♥️
Ah, ontzettend lief dat je dit zegt. Dankjewel – ook voor je support! X
Hoi lieve Femke en Roy,
Wat heftig dat jullie dit meemaken. Ik vind het onwijs moedig van jullie dat jullie het nu met ons delen. Ik wens jullie nog heel veel sterkte voor de komende tijd. En ik volg de updates.
XX
Dankjewel Michelle, we zijn erg benieuwd waar het ons gaat brengen! X
Ik heb jullie blogartikel vanochtend met een groot brok in mijn keel gelezen. Wat heftig om dit nieuws te krijgen, om plotseling voor zo’n beslissing te komen staan en om vervolgens zo’n emotioneel zwaar traject in te moeten gaan. Ik vind het mooi dat jullie je gevoel hebben gevolgd door dit nieuws te delen op het moment dat dat goed voelt. Heel waardevol ook, want ik weet zeker dat er mensen zijn die veel steun uit jullie verhaal kunnen halen.
Ik weet niet goed wat ik moet zeggen behalve dat mijn duimen in turbostand staan in de hoop dat dit traject jullie goed nieuws en een klein wondertje zal opleveren. Heel veel sterkte, liefs en een dikke knuffel jouw kant op! <3
“Duimen in turbostand” – hier heb ik hardop om moeten lachen <3 Dankjewel voor je lieve woorden en je support. Betekent onwijs veel voor ons allebei! X
Wat ontzettend stoer dat jullie dit delen en wat lijkt het me een heftig proces. Ik wens jullie heel veel sterkte en ik duim dat jullie kinderwens vervuld mag worden! X
Lief van je, dankjewel Anouk! We zijn erg benieuwd waar het ons gaat brengen. X
Jeetje, wat een verhaal! Ik vind het ontzettend moedig en knap dat jullie dit nu met iedereen delen <3 Hopelijk lucht het een beetje op! Lijkt me zeker niet makkelijk om te delen, maar ergens ook wel fijn om het bespreekbaar te maken. In ieder geval ga ik heel hard met jullie mee duimen op goed nieuws! Ik denk aan jullie <3
Heel erg lief van je Anna, dankjewel voor je support! X
Hou vol, hou vast. Heel veel liefs en ik stuur alle positieve vibes jullie kant op. <3
Superlief van je Len, dankjewel! X
Wat ongelofelijk heftig! Super knap dat jullie dit delen. Ik ben er van overtuigd dat als we onszelf vaker kwetsbaar op durven stellen we de wereld een stukje mooier kunnen maken. Ik duim voor jullie want het is jullie enorm gegund!
Liefs Hanneke
Dit ben ik helemaal met je eens. En alle lieve reacties die we inmiddels al hebben ontvangen, bevestigen dit <3 Liefs van ons!
Wow, wat een verhaal! Wat onwijs heftig is het dat jullie dit moeten meemaken, en dat op zo’n jonge leeftijd! Zo oneerlijk dat het voor mensen die het zo graag willen niet zomaar gegund is… Ik vind het zo moedig dat je dit deelt en zo mooi dat jullie er allebei zo positief en hoopvol instaan. Hopelijk brengt jullie dat samen verder naar dat prachtige doel dat jullie uiteindelijk willen bereiken. Ik duim met jullie mee! Liefs, Lianne
Dankjewel Lianne, we zijn erg benieuwd waar het ons gaat brengen. Heel erg bedankt voor je lieve woorden. X
Wat heftig om dit ineens te horen te krijgen.
Ik hoop voor jullie dat het jullie gaat lukken om toch een kindje te krijgen.
Het duurde een tijdje voor ik dit artikel las. Ik had je berichten op Instagram al gezien maar wilde hier even de tijd voor nemen om rustig te lezen. Zo bizar hoe je ineens zulk nieuws krijgt om vervolgens in een emotionele rollercoaster te stappen. Ik vind het mooi hoe jullie proberen het er beste van te maken. Ik wens jullie heel veel succes toe en dat jullie een mooie toekomst hebben samen en dan natuurlijk het liefst met een klein wondertje er ooit bij. Veel succes beide!
Wat fijn om de ervaring van een ander te mogen lezen. (Mijn vriend en ik zitten samen ook in het pgd/icsi traject. Ik moet nog één onderzoek en dan mag ik eindelijk op de wachtlijst). Ik waardeer enorm dat je dit zo open en eerlijk deelt! Heel knap! Ik hoop dat jullie wens uitkomt en dat de volgende terugplaatsing succesvol mag zijn!
Prachtig dat je jullie verhaal deelt! Ik kan niet mee praten over ICSI, maar wel over PCOS. Ik ben momenteel ook onder behandeling van een gynaecoloog en ik spuit sinds een tijdje hormonen nadat ik eerst onsuccesvolle maanden met clomid heb gehad. Ik hoop dat een wondertje jullie gegund is, want ik weet heel goed hoe zwaar en heftig het kan zijn!
Wat onwijs heftig om te lezen dat je op dat moment voor deze ingrijpende keuze wordt gezet en wat er vervolgens allemaal bij komt kijken. Dat hele proces, zo ingrijpend, spannend en echt een emotionele achtbaan. Wat de toekomst jullie ook gaat bieden, heel veel geluk, steun, liefde en mooie momenten gewenst!
Lieve Femke, Ik heb je jarenlang gevolgd en was je al een tijdje uit het oog verloren. Nu dacht ik toevallig weer aan je vandaag en lees ik dit bericht. Ik zit hier met tranen in mijn ogen. Ik ben 20 en heb 6 weken geleden een operatie ondergaan waarbij ze een 2 kilo cyste van mijn linkereierstok hebben weg gehaald. Er is tegen mij gezegd dat ik nooit meer natuurlijk kinderen zou kunnen krijgen totdat ik naar Nijmegen (CWZ) werd overgeplaatst, waar opeens bleek dat mijn eierstokken beide nog prima zouden kunnen functioneren nadat de cyste verwijderd zou worden. Ik ben nu gelukkig goed hersteld maar ik snap jullie onzekerheid zó goed en wens jullie het allerliefste en mooiste toe. Ontzettend veel sterkte! Liefs