Sinds kort ben ik alle seizoenen van Sex and The City aan het terugkijken. Zelf maakte ik voor het eerst kennis met Carrie, Samantha, Miranda en Charlotte toen de eerste film uitkwam (hoezo, slow adapter?), maar sindsdien ben ik helemaal verslaafd. En naast de seksuele escapades van het New Yorkse kwartet, vallen er ook best wel wat levenslessen te leren.
(1) Je bent niet zielig als je single bent.
Natuurlijk. Ik heb al bijna vier jaar een vriend, maar daarvoor ben ik altijd single geweest. En ja: zelfs op je zestiende heb je peer pressure van vriendinnen die er heilig van zijn overtuigd dat je gedoemd bent tot een ongelukkig leven als je niet een menselijk vorm van testosteron in je leven hebt. Vreselijk vond ik dat! Had ik toen maar een serie als Sex and the City, die mijn gedachtes wisten te vertalen in een epic quote als “Maybe some women aren’t meant to be tamed. Maybe they just need to run free till they find someone just as wild to run with them.”
(2) Vertel je beste vriendin altijd -ALTIJD- de waarheid. Ook al wil ze dit misschien niet horen.
Of het nou gaat om een keuze qua kleding of haar persoonlijke ‘happily ever after’: wees eerlijk hoe je erover denkt. Mijn regel is dan ook altijd: zeg niet iets achter iemand zijn rug om, wat je ook niet in zijn of haar gezicht zou durven zeggen. Vooruit. Het zal je niet altijd in dank worden afgenomen. Al doet een ‘sweetheart’ a la Samantha om de feedback mee te beginnen natuurlijk wonderen. De credits voor het meest hilarische, maar toch pijnlijke, moment van openheid gaat naar Charlotte: “Is your vagina listed in the New York City guide books? Because it should be – hottest spot in town. Always open.” Aldus tegen Samantha.
(3) Iedereen (ja, echt: iedereen) heeft weleens een breakdown.
Yep. Zelfs een type als Samantha kan als de gelegenheid zich voordoet een uitstekende pity party houden (al was daar natuurlijk wel een zware griep voor nodig). Hoewel we een vraag als ‘Hoe gaat het?’ altijd geheel sociaal verantwoord beantwoorden met ‘Goed’, zitten we natuurlijk niet altijd lekker in ons vel. En dat is ook oké om zo nu en dan toe te geven. Carrie: “The longer I sat at that table, the more alone I felt. And it really hit me: I am 35 and alone!”
(4) We willen niet allemaal hetzelfde van het leven
Waar de één droomt van een idyllisch huis in een dorp met dat figuurlijke witte hek (hallo Charlotte!), wordt de ander gelukkig van een appartement ter grootte van een schoendoos mét een kat genaamd Mr. Snuggles. Nee. We willen niet allemaal hetzelfde van het leven, maar dat is natuurlijk oké. Het zou namelijk behoorlijk lastig worden als we allemaal hetzelfde najagen. En een beetje saai. Samantha: “Why does everyone have to get married and have kids… it’s so cliche.”
(5) ‘Awkward’ is het nieuwe ‘Fabulous’
Het is natuurlijk vre-se-lijk om in een ongemakkelijke situatie terecht te komen (lees: Carrie en Miranda die hun exen tegenkomen mét nieuwe vriendin). Maar erm. Uiteindelijk heb je natuurlijk een fantastisch verhaal om te vertellen aan je vriendinnen. Zo zijn mijn vriendje en ik een keer zonder benzine in Parijs vast komen te zitten. Hoewel dat toen natuurlijk een vreselijke ervaring was (toegeven: ik was behoorlijk over de zeik), hadden we bij thuiskomst wél een geweldig verhaal. En het kan al-tijd erger. Zoals de date van Miranda…die doodging.
Wat is jullie favoriete (levens)les van Sex and the City?
