Gisteren stonden er twee events op het program: HEMA én Mr. Goodiebag. Dit betekende in vol enthousiasme met de trein richting Amsterdam om weer te snuffelen tussen allerlei nieuwe goodies en merken. Welk verhaal schuilt er nou achter al die ‘kijk-ons-eens-het-naar-onze-zin-hebben’-kiekjes? Dit zijn de dingen die bloggers namelijk níét vertellen over events…

Je krijgt altijd een kleine hartaanval bij entree
Met name als er een type ‘bodybuilder’ met ietwat enge ogen je ontvangt met een norse: “Hoe heet je?” en hij wel ‘errug’ lang doet om je naam op de gastenlijst te vinden. Zeker een naam als Younique blijkt dan werkelijk een crime om uit te leggen. ‘Younique. Als in ‘uniek’, maar dan in het Engels. En dan ‘You’ van ‘jij’ ervoor… Ja, ervóór. Het is een niet-bestaand woord. Snap je?’ Nou, nee dus.

Je moet bijna in een spagaat om goede foto’s te maken
Het is dat de overload aan goodies en fingerfood het verraad, maar iemand die en passant zou komen binnenlopen, zou zich in een fashionable yogasessie wanen. Terwijl de ene blogger al half liggend in de ‘duif’-positie een foto neemt van de decoratie, spot je daarnaast een andere blogger die met behulp van de ‘halve kikker’ nog even inzoomt op wat andere goodies. Niemand die er dan ook verder vreemd van opkijkt.

Een event is een work-out an sich
Op foto’s ziet het er natuurlijk pretty fancy uit om met een spiegelreflexcamera rond te huppelen, maar een lichtgewicht is het absoluut niet. Extra leuk is het dan ook als het gewichtheffen nét een extra niveautje wordt verhoogd door de uitreiking van de goodiebags. Bam. Beide armen die een aanzienlijk gewicht mogen sjouwen. Tja. Wie pakt die OV-chipkaart nu uit mijn tas? Echt. Wáár zijn die zakkenrollers als je ze nodig hebt…

Je dineert met macarons
Macarons zijn natuurlijk zéér welkom fingerfood bij bloggers: ze zijn niet alleen lekker, maar ook zéér Instagram-waardig. En dus breek je als blogger met je superfood-dieet en prop je je klokslag 6 uur schaamteloos vol met macarons. Totdat je alle kleuren van de regenboog hebt geproefd. En afsluit met een stukje citroentaart. Diner van de avond? Done.

Je bent de helft van de gesprekken je url aan het opdreunen
Heus. Zo’n 80% procent van de gesprekken begint met een ‘En… Waar ben jij eigenlijk van?’ en de onoverkomelijke vervolgvraag ‘Waar blog je over?’  Wat vervolgens altijd leidt tot een mini-identiteitscrisis. ‘Eeeurm… Waar blog ik ook alweer over?’ Zelf vertel ik altijd -met een begeleidende hysterische lach- dat ik een ‘happy blogger’ ben. Nee, daar snapt niemand ene reet van. Maar je visitekaartje uit pure nieuwsgierigheid willen ze natuurlijk wel. #score

Je kijkt ontzettend uit naar het einde van het evenement
Niet omdat je niet geïnteresseerd bent in het merk of de producten, maar met name omdat je gewoonweg dodelijk nieuwsgierig bent naar de inhoud van de goodiebag. Dit is écht niet, omdat alle bloggers überverwend zijn – misschien een beetje. Nee. Het is gewoon alsof je een muffin voorschotelt aan een 5-jarige en zegt ‘deze straks pas op te mogen eten’. Je weet dat het moment er komt en You. Just. Can’t. Freakin’. Wait.