Onder het mom: dingen die ik pas tegen mijn ouders heb verteld bij thuiskomst ;-). Want ja: dat hele ‘in m’n uppie op reis gaan’ liep echt niet altijd geheel op rolletjes. Dit waren de grootste paniekmomenten die ik had in New York. Benieuwd?
(1) Het eerste paniekmoment was al bij de douane op JFK. Ik was de enige die (blijkbaar) geen declaratieformulier in de handen gedrukt had gekregen van de stewardess en had er zelf ook niet aan gedacht hierom te vragen. Tot ik –na 20 minuten wachten- bij de douane kwam en mij doodleuk werd verteld dat ik weer achteraan moest sluiten mét formulier. Gelukkig las een andere man de paniek af van mijn gezicht (‘Waar moet ik verdomme zo’n formulier vandaan toveren? Ik ben Harry Potter niet!”) en hij overhandigde mij een verdwaald formulier. Al langzaam struinend in de rij -die na mijn stunt nóg langer was geworden- vulde ik het formulier in. Me al langzaam zorgend makend om het welzijn van mijn koffer…
(2) Waarom. Is. De. Bagageband. LEEG?! Oh nee. Oh nee, oh nee, oh nee…. Met een snel kloppend hart liep ik naar de lege bagageband toe, waar nog vrolijk ‘Delta Airlines’ boven blonk. Iedereen was al weg en mijn koffer was nergens te bekennen. Shít. Opeens zag ik één van de vliegveldmedewerkers een koffer van een andere vrijwel lege bagageband afhalen en deze wegrollen. Hem achterna drentelend om te vragen waar in godsnaam mijn koffer gebleven was, zag ik opeens iets zilvers opdoemen vanuit mijn ooghoek. Daar stond ‘ie dan. Mijn koffer. Tussen een paar aantal andere verlaten koffers. Echt. Het was me nog nooit eerder opgevallen hoe mooi mijn koffer was.
(3) Omdat ik géén zin had in ‘gedoe’ had ik Nederland al een shuttlebus geregeld naar mijn verblijfplek. De instructies waren simpel: ‘meld jezelf bij de balie van onze touroperater en zij zullen de shuttle voor je sommeren’. Makkie, toch? Niet in mijn wereld. Ik had geen idee waar die balie te vinden was en werd steeds van het kastje naar de muur gestuurd. Dat ik een 22.6 kilo tellende koffer moest meeslepen droeg ook niet echt bij aan de feestvreugde. Ik had de hoop bijna opgegeven en stond op het punt om gewoon een taxi te nemen, tot ik besloot toch nog -al zuchtend en puffend- een poging te wagen bij die ene balie in de verte. En THANK GOD, dit was de plek waar ik moest zijn. PFIEW.
(4) Al wandelend op straat in ene keer geschokt naar mijn hals grijpen: WAAR IS MIJN CAMERA?! Die heb ik toch niet in het pashokje laten liggen? HELP! Zouden ze ‘m hebben weggelegd? Om vervolgens opgelucht te beseffen dat ik ‘m voor het gemak in mijn rugtas had gestopt, júíst om ‘m niet te vergeten. En dan al deze gedachten binnen een tijdspan van 3 seconden.
(5) Op een straathoek staan in Greenwich Village – al wachtend op Hans en Shifra- en dat opeens een vreemde dude foto’s van je gaat maken. En vervolgens zogenaamd fotografieadvies wil, omdat ik toevallig op dat moment ook met een fotocamera in mijn handen stond (als wijze van bezigheidstherapie tijdens het wachten). Normaal ben ik altijd wel in voor een praatje, maar ik voelde me door zijn actie me al meteen zo níét chill dat ik er bot uitfloepte dat ik geen zin had om tips uit te wisselen en dat ik aan het wachten was op vrienden. Overduidelijk beledigd droop hij af, maar hij bleef vervolgens wel vanaf een afstandje nog om me heen cirkelen. Ik wist niet zo goed of nou de beste strategie was om hem óf boos te blijven aankijken of oogcontact vermijden. Uiteindelijk besloot ik als soort-van compromis hem maar een beetje vanuit mijn ooghoek in de gaten te houden. Wat was ik opgelucht toen Hans en Shifra uiteindelijk kwamen aanlopen. Creep.
(6) Ik moet plassen. En ik heb géén idee waar een wc te vinden is. (En dit afgelopen maand zo’n 106 keer)
(7) Het vliegtuig schudt. HET VLIEGTUIG SCHUDT! Maar goed: papa zegt altijd dat ik pas me pas zorgen hoef gaan maken als de piloot zegt dat de stewardessen moeten gaan zitten. En ze lopen nog vrolijk rond. Ik herhaal: Papa zegt dat ik me pas zorgen hoef gaan maken als de piloot zegt dat de stewardessen moeten gaan zitten. Papa-zegt-dat-ik-me-pas-zorgen-hoef-gaan-raken-als-de-piloot-zegt-dat-de-stewardessen-moeten-gaan-zitten. *vijf seconden later* Piloot: “Cabin crew please take your seats” MAG IK NU IN PANIEK RAKEN?!
Welk paniekmoment vinden jullie het meest herkenbaar?
Haha leuk om dit te lezen! Camera wegstoppen op een andere plek, hem dan kwijt zijn om vervolgens in paniek te raken en 3 seconden later er aan te denken is ook typisch iets voor mij!
Het plassen komt me erg bekend voor! Ik moet áltijd naar de wc…
Hihi, dat laatste puntje, bij ernstige turbulente gaan de stewardessen toch altijd zitten? Anders liggen ze nog op de vloer.. Puntje van de koffer helaas heel herkenbaar, heb nu al twee keer gehad dat mijn koffer niet meegekomen is. Ik pak daardoor wel mijn handbagage veel slimmer in. Bij puntje 6 ben ik altijd zo blij dat in NY op elke straathoek een Starbucks te vinden is.
Aaah ja jeetje, het is ook een hele onderneming zo alleen in Amerika! Gelukkig ben je niet heel veel meer van die personen tegen gekomen waar je je niet prettig bij voelde!
Het ‘O nee ik ben mijn camera kwijt’ moment. Ik heb dit altijd als ik weg ben maar dan met voorwerpen als mijn telefoon of zonnebril. Uiteindelijk zitten ze gelukkig altijd in mijn tas of in mijn jaszak. Haha ;)
WHAHA! Ook al was het op het moment zelf misschien volle paniek, ik vind alles wel heel grappig én herkenbaar. Sowieso ben ik ook echt iemand die er net in zou slagen zo geen formulier te hebben, de balie niet te vinden of mijn koffer kwijt te zijn. Niet relaxed! Maar dat van die jongen met de camera vind ik toch wel creep hoor, bah! X
Haha zo leuk om te lezen! Dat van de stewardessen die plaats moeten nemen vind ik erg herkenbaar. Ik begin dan ook onmiddellijk te panikeren:p
Oh my god als ik je paniekpunten al lees weet ik dat ik nooit alleen met een vliegtuig moet gaan reizen. Vooral bij je laatste punt – ik zou echt gaan hyperventileren (ik ben bang voor vliegtuigen)
Pfoe, dan is het shit! Ik heb geen vliegangst en ben ook helemaal oké met een beetje turbulentie, maar dit ging mij iets te ver… Als je vliegtuigen überhaupt al niet fijn vindt dan zit je écht niet fijn nee.
Wat een spannende momenten allemaal. Maar je hebt het wel allemaal gedaan, en dat is iets om super trots op te zijn! En dat van die camera zou mij ook echt kunnen overkomen! Ik ben een keer mijn mobiel ‘kwijtgeraakt’ terwijl ik hem gewoon in mijn hand vast had, hoe blond kun je zijn!
Oh, ik kan me heel goed voorstellen dat je in paniek raakt bij ieder punt. Vooral de eerste!
Geweldig om te lezen!! Bij alle zeven paniekmomentjes kan ik me in je verplaatsen, vooral die van de camera, hahhaahah!
Ahhh heerlijk om te lezen hoe je dit schrijft, vooral die laatste!
Haha herkenbaar ;) Maar je moet je niet te veel zorgen maken over zittende cabin crew hoor, ik vind zware turbulentie ook heel spannend maar het schijnt echt geen kwaad te kunnen… Als de zuurstofmaskers uit het dak vallen… Dan… ;)
Hahaha! Dit is PRECIES wat mijn vriend zei. Ik heb het genoteerd voor de volgende keer (al hoop ik natuurlijk dat dit de laatste keer was ;-)).
Oh die met de koffer had ik ook laatst! Het duurde ook zoo lang bij de douane, dat ook mijn koffer ergens in een hoekje was geplaatst. Kan mij wel in al deze momenten vinden!
Liefs, Susan
Dat plassen is zó herkenbaar! Er moeten eigenlijk gewoon op elke hoek openbare wc’s zijn waar je dan tegen betaling even in kan gaan..
Start jij de petitie? Mijn handtekening heb je ;-)
Ah wauw wat een stress! New York alleen al kan stressvol zijn haha.
Haha vooral het laatste punt is zo herkenbaar!
Haha, heel leuk om te lezen. Vind het nog steeds heel stoer dat je dit hebt gedaan. :)
Ah, lief <3 Dankjewel Kim!
Leuk om te lezen! Het camera wegstoppen op een andere plek en plassen komt me heel erg bekent voor haha x;D
Leuk om te lezen, maar nog steeds super stoer. Ben van plan om over een paar maanden alleen naar Thailand te gaan en ik ben benieuwd wat voor paniek momenten me daar staan te wachten, haha! Trouwens, als de crew gaat zitten hoef je je nog geen zorgen te maken hoor, pas als de luchtmaskers er uit komen misschien hahaha. Ik heb eigenlijk altijd last van turbulentie als ik naar Amerika vlieg. (Misschien de luchtstromen of zo, haha).
X
Wat lief, dankjewel! Maar zo te lezen ben jij minstens net zo stoer: WAUW! Hahaha, dat van die maskers zei mijn vriend ook al. Maar het is inderdaad wel relatief normaal om turbulentie te hebben boven de oceaan – daar heeft de wind natuurlijk volledig vrij spel.
haha het wc moment vind ik ook altijd zo vervelend. Vooral in de trein of een andere openbare plek. En voor alles alleen staan is soms ook best lastig…
Ahahahaha oh wat erg zou ik zo kunnen zijn, wat een paniek!
haha ahw, die van naar de wc moeten herken ik heel erg!
X
Haham wat super leuk om te lezen!
Ik haat die paniek momenten als je denkt dat je iets duurs kwijt bent. De adrenaline giert door je lijf! Gelukkig had je je camera in je tas gestopt :)
Hahaha heerlijk! Ik raak ook altijd lichtelijk in paniek wanneer het vliegtuig ENORM begint te schudden, ugh!
Ahhh, die douane!! Ik ging mijn zus opzoeken en had daardoor best veel eten bij voor haar, maar ik wist natuurlijk niet meer precies wát ik bij me had. Op het formulier had ik maar ingevuld wat ik zeker wist, maar er zat nog zo veel meer in mijn koffer haha. Ik was echt bang voor zo’n Border Security moment waarop ze je een dikke boete opleggen omdat je niet alles hebt aangegeven. Gelukkig werd er amper naar het formulier gekeken en kon ik meteen doorlopen.
Wauw, dan heb je echt geluk gehad! Bij een vriendin van mij hebben ze wel eens haar koffer opengedaan. Ze kreeg geen boete, maar ze waren -erm- niet blij.
Haha dat van je camera, herkenbaar!
Haha geweldig om te lezen :) Gelukkig is het allemaal goed gekomen.
Haha, zo ontzettend leuk om te lezen dit! Ik voelde vooral jouw paniek tijdens het ‘creep’ incident. Ik vind dat soort dingen al snel eng.
1 heb ik eens meegemaakt (ik had geen idee, was 16 jaar en vloog voor het eerst alleen ;)), waardoor ik ook m’n jas kwijtraakte die ik even snel ergens had neergelegd tijdens het invullen van het formulier….4 komt zo’n beetje elke reis, misschien wel elke dag op reis, voor :’) en 7 ja, ook heel herkenbaar!! Leuk geschreven :)
Oh no, wat een rotsituatie! Zeker als je 16 bent…. Toch ‘leuk’ om te horen dat het zo herkenbaar is voor je :-)
Haha leuk om te lezen! Ik heb áltijd dat als ik bedenk dat het handiger is om iets waardevols op een ‘handige’ plek op te bergen, ik het vergeet en helemaal in de stress schiet!
Hahaha dat van je koffer! Dat had ik in Egypte. PANIEK!! Ze zullen er toch geen drugs ingestopt hebben?
Jeetje, daar had ik niet eens aan gedacht! Dankjewel dat je nu dit idee in mijn hoofd hebt gebracht ;-)
Dit had ik zo kunnen zijn ( alleen ben ik nog nooit alleen in New York geweest, wel een grote droom overigens.) Gelukkig is alles goedgekomen!
Ah! Dat vliegtuigmoment lijkt me behoorlijk stresserend!!
Die paniek die je voelde bij het wegstoppen van je camera, dat kom ik echt heel vaak tegen! Mijn gsm, mijn sleutels, mijn laptop, mijn portefeuille… Noem het en ik had er al eens een paniekmoment voor.
Oh, ik heb dat vooral weleens met mijn mobiel! Een mini-hartaanval krijg ik dan…
Oh wat erg, een schuddend vliegtuig! Ik schijt ook zeven kleuren met vliegen en al helemaal als het vliegtuig schudt.
Ik was toevallig ook in New York toen jij er was (22 tot 29 september voor het Global Citizen Festival) en heb godzijdank, 2 goede vluchten gehad met heel eventjes turbulentie. Had niet graag in jouw schoenen gezeten.
Ik vond je blog dan ook erg leuk waar je buiten stond bij Central Park, terwijl ik binnen stond :-)
(al heb ik in 1998, 8 uur lang geschud en de cabin crew moest ook blijven zitten, das niet leuk en weet maar al te goed hoe het voelt)
WAT?! Was jij bij het Global Citizen Festival aanwezig? Ooooo…. Ik ben zó jaloers. Pff, 8 uur lang turbulentie? Dan zou ik wel snel een schietgebedje doen…
Yup ik was erbij. Had kaartjes gewonnen. Het was erg gaaf.
En het was leuk om je blog te volgen terwijl ik er ook was.
En inderdaad, zo lang turbulentie is zo eng. maar ben veilig geland (al heeft het mijn vliegangst destijds geen goed gedaan)
Wauw hé, ik kan me dit heel goed voorstellen haha. Ik zou het echt niet meer uithouden op het moment dat die stewardessen daadwerkelijk gingen zitten… en zeker als je dan in je eentje bent is het allemaal toch net wat angstiger. Gelukkig heb je het allemaal overleefd!
Leuk om te lezen! De laatste heb ik pas ook meegemaakt met een vlucht uit Japan, cabin crew moest zeker 1,5 uur blijven zitten. Een beetje turbulentie oke, maar niet alsjeblieft niet de hele vlucht!!
Ooeehh spannend zeg! Dat met de camera herken ik ook.. helemaal in paniek omdat ik had gedacht dat het handiger was om.. juist. Niet handig dus. Ooh en plassen en geen wc kunnen vinden.. heb ik ook altijd!
Haha aah, ik merk het ook na een keer alleen gevlogen te hebben en met het reizen!
O ja! Camera, telefoon en portemonnee wegstoppen en daarna in paniek raken omdat ze kwijt zijn…. totally me!
Haha, mijn vakanties hangen ook altijd van dat soort momenten aan elkaar, en die leveren altijd de mooiste verhalen op achteraf. Engste situatie? Zonder contanten zitten en dan ontdekken dat het altijd perfect werkende pinverkeer geblokkeerd is vanwege een skimming-aanval. Zat ik daar met 100 yen, kon nog net een fles water kopen.
Wow, dat lijkt me ZO erg! Ik herken me heel erg wat je zegt, dit soort momenten leveren uiteindelijk de beste verhalen op. Zo zijn mijn vriend en ik ooit zonder benzine gestrand in een gehucht net buiten Parijs, waar NIEMAND Engels sprak. Op dit moment stond het huilen ons nader dan het lachen, maar nu blijft dit verhaal een hit op verjaardagsfeestjes, haha ;-)
Haha, het was stiekem wel vermakelijk om te lezen. Gemeen hè? Stiekem vind ik het ook nog altijd spannend in een vliegtuig. Ik zit altijd het liefst bij het raam, zodat ik gewoon naar buiten kan kijken en niet let op alle andere mensen. x
Haha! Wat ben jij gemeen zeg ;-) *grapje*
Dat van het vliegtuig! Zelf ben ik ook echt niet op mijn gemak in een vliegtuig, dus begrijp ik helemaal dat je in paniek raakt wanneer het vliegtuig schudt ;)
Die laatste Femke :’) Hilarisch geschreven!
Hihi, dankjewel!
Alsnog vind ik het heel knap hoe je je hieruit hebt gered en gewoon in je eentje naar New York bent gegaan! Zelfs als de stewardessen moeten gaan zitten is er niets aan de hand. Mijn vriendje is piloot en sinds ik met hem samen ben is vliegen ineens helemaal niet eng meer..
Aaah, ik voel de stress gewoon als ik dit lees, haha! Ik snap je helemaal:)