Millennial burn-out & de quarterlife crisis: hoe het écht zit.
16/11/2017


femke kamps quarterlife crisis millennial millennials

Aansteller, verwend nest… Het is slechts een greep uit de nare reacties die toetsenbordhelden mij toewierpen na een interview aan RTL Nieuws. Mensen die zo druk bezig waren met zich blindstaren op het woord quarterlife crisis en hiermee voorbijgingen aan het grotere probleem. Een probleem waar hun dochter, neef of jongere collega misschien wel mee kampt.

Ik zal de eerste zijn die toegeeft dat het artikel nogal sensationeel geschreven was. Een planning maken voor mijn social media? Nou, nee. In huilen uitbarsten op het moment dat mijn leven niet voldoet aan het ‘perfecte plaatje’? Nee, ook niet. En geloof me: mijn ouders zouden de eersten zijn die mij een schop onder mijn kont zouden geven als ik zou kniezen om ‘de grote, boze wereld’. Het feit dat steeds meer jongeren te maken krijgen met een quarterlife crisis heeft dan ook niks te maken met het feit dat we de mentale weerstand van een naaktslak hebben. In theorie is een quarterlife crisis zelfs niets nieuws.

TWIJFEL IS VAN ALLE TIJDEN

Als twintiger sta je aan de start van je volwassen leven. Het is niet gek dat dit existentiële vragen oproept en dit heeft het altijd al gedaan. Ook de ‘oudere generatie’ heeft in de tijd van de flowerpower weleens getwijfeld of ze de juiste weg waren ingeslagen. Wat echter nu is veranderd, is dat de maatschappij is versneld en we veel meer prikkels krijgen te verwerken dan ooit tevoren.

Waar je vroeger -kort door de bocht- ergens in dienst ging en daar tot je vijfenzestigste bleef werken, leven we nu in een professioneel landschap waar flexcontracten net zo enthousiast worden uitgedeeld als flyers op de huishoudbeurs. Een gegeven dat ook andere levensplannen on hold zet. Al is het maar om het feit dat het onmogelijk is om een hypotheek te krijgen als je geen vast contract hebt. Of überhaupt in je eentje iets zou willen kopen, for that matter.

WE STAAN ALTIJD ‘AAN’

Daarnaast zijn we door de huidige technologie always on and connected. Hierdoor krijgen we meer mentale prikkels te verwerken dan ooit tevoren. We staan altijd ‘aan’. Het is echter niet de vraag of je ermee omgaat, maar hoe. En dat kan knap lastig zijn als je constant naar een geregisseerde speelfilm van anderen aan het kijken bent, terwijl je zelf de hele dag getuige bent van je eigen deleted scenes. Je kunt een platform als LinkedIn dan wel in de digitale prullenbak flikkeren, maar dan zijn je kansen op die zeldzame baan in zijn algeheel verkeken.

NIEUW TIJDSCHEMA

We hebben vandaag de dag dan ook te maken met een nieuwe levensfase: prolonged adulthood. Sociologen noemen dit gegeven ook wel ‘the changing timetable for adulthood‘. De weg naar volwassenheid is verlengd. Twintigers settelen gemiddeld later, omdat ze ook (gemiddeld) langer studeren en pas later een vaste baan vinden. Wanneer de verwachtingen echter wel daar zijn om voor je dertigste je leven op orde te hebben, zoeken de meeste twintigers de schuld bij zichzelf. Wat die bestaande existentiële vragen alleen maar versterkt. Het nare gevoel dat je met een 45 km wagentje over de snelweg des levens rijdt, terwijl anderen aan je voorbij scheuren. De quarterlife crisis.

NIET ZIELIG

Tel hierbij op dat de meeste twintigers ontzettend ambitieus zijn en graag hun innerlijke zingeving willen vervullen, en het is niet gek dat het aantal met chronische stress en burn-out(symptomen) stijgende is. En nee, er is niemand die vraagt om meelijwekkende ‘ach gossie’. We vinden onszelf niet zielig, maar de oplossing ligt wel in dit soort mentale problemen bespreekbaar maken. Mijn boek Fuck the quarterlife crisis is het literaire startschot, waarin ik op luchtige en praktische wijze herkenning en erkenning hoop te bieden. Maar goed, dat is voor sómmige babyboomers met een versleten heup natuurlijk lastig bijbenen.

Liefs,
Femke

P.s. In het kader van onbegrip omtrent mentale problemen: in de de nieuwste aflevering van ‘Op de bank bij de YouTube psycholoog’ vroeg ik burn-out coach Kirsten Nelis hoe je het beste om kunt gaan met onbegrip met betrekking tot een burn-out. Bekijk de video hieronder in HD en (eventueel) mét ondertiteling. Vergeet jezelf niet (gratis!) te abonneren op mijn kanaal om geen enkele video te missen.

FACEBOOK * INSTAGRAM * SNAPCHAT * YOUTUBE * TWITTER



12 reacties


    16 november 2017

    Heel mooi artikel! Trek je niets aan van die nare reacties, wanu ik ben er zeker van dat de grote meerderHeidi dolenthousiast is over de boodschap die je wil overbrengen met je boek.



    16 november 2017

    Wat een goed artikel en ik vind het mooi hoe je je punt maakt! Heel rot dat je meerdere vervelende reacties hebt gekregen, maar ik vind het juist stoer dat je deze stap hebt gezet en een taboe durft te doorbreken. Want er zijn echt meer mensen die met een burn-out of quarterlife crisis kampen dan die reageerders waarschijnlijk denken.



    16 november 2017

    Bleh, jammer om te horen dat je zulke negatieve reacties hebt gehad. Men heeft hier ook altijd wat te zeuren. Ik vind je weerwoord heel mooi en proefessioneel mag ik wel zeggen. Laat je niet uit het veld slaan!



    16 november 2017

    Die laatste zin, geniaal! En je hele artikel is zo waar! Probeer die negatieve reacties gewoon naast je neer te leggen en ga door met wat je doet, want ik ben er zeker van dat je een inspiratie voor velen bent. You go girl!


    F

    16 november 2017

    Oh wauw. Ik heb je boek wel voorbij zien komen (aangezien ik je blog volg), maar heb er eigenlijk nooit echt interesse on gehad. Maar dit artikel heeft toch wel mijn interesse opgewekt. Alles wat je nu hebt beschreven, daar herken ik mij momenteel zo erg in. En ik laat dit mensen ook niet weten, aangezien je inderdaad vaak dezelfde reacties krijg in de zin van “kweek een ruggengraat” etc. Ik ben heel blij dat je dit bespreekbaar probeert te maken. Ik zal zeker even een kijkje nemen! Liefs.



    16 november 2017

    Ik las de reacties een paar dagen geleden onder het bericht van RTL nieuws en op Twitter en ik schrok énorm van wat mensen allemaal uit hun mond weten te krijgen. Trek je er niks van aan, hoor! Genoeg meiden (en jongens, neem ik aan) die zich in jou kunnen verplaatsen en die echt iets aan dit boek hebben! Liefs.



    16 november 2017

    Oh wat ben je toch een topper Fem!



    16 november 2017

    Ik vind het zo naar wat mensen anoniem en veilig achter hun computer over andere mensen allemaal kunnen zeggen. Ik krijg er echt de rillingen van. Alsof je zoiets tegen iemand zal gaan zeggen als ze naast je staan op het station..



    17 november 2017

    Duidelijk artikel! De boodschap komt erg goed over. Naar dat je zo’n reacties naar je hoofd geslingerd krijgt. Veilig achter hun toetsenbordje durven ze wel. Ik ben erg benieuwd naar je boek. Ik wacht op de e-versie! :-)



    17 november 2017

    Mooi artikel, Femke! Heel herkenbaar ook. Thanks voor dit tegengeluid!



    16 januari 2018

    Goed artikel! Viel me laatst ook weer op hoeveel mensen ontzettend kortzichtig reageerden op een artike hierover online. Met name de oudere generatie die ons wegzet als “ze zijn niet gewend hard te werken”. Oh man, als ze eens wisten hoe KEI-hard ikzelf en m’n generatiegenoten werken…en juist maar doorgaan op het moment dat het eigenlijk allang niet meer gaat. Dus laat ze maar lullen: wij weten beter!



    24 januari 2018

    You go girl! Je laat met dit artikel precies zien wat de juiste manier is om om te gaan met de negatieve reacties: gewoon jouw kant van het verhaal op jouw manier vertellen en daarachter staan. Jij weet hoe het zit, laat de rest maar lekker denken wat zij willen :)