Een nieuwe maand, staat inmiddels gelijk aan een lijstje met films die ik de maand ervoor heb bekeken. Van Ferdinand en Downsizing tot Moana en Delivery Man: deze films mocht ik afgelopen maand afstrepen van mijn kijklijstje én ik deel graag met jullie wat ik ervan vond. 

Ferdinand

Wat ik leuk vind is dat er de laatste tijd steeds meer cultuur georiënteerde films worden uitgebracht. Was daar eerder Moana (zie ook hieronder) en Coco, speelt de film Ferdinand zich af in Spanje. Deze animatiefilm vertelt het verhaal van een grote stier met een klein hartje. In zijn jeugd heeft hij het erg lastig tussen de stieren die wél uitkijken naar hun toekomst in de arena. Dan nog onwetend dat zijn avontuur eveneens in de arena zal eindigen. Een verrassend, vertederende film met een vleugje humor die zeker het kijken waard is. Ook als je -net als ik- niet van stierenvechten houdt.

Mr. Beans Holiday

You either love it or hate it: Mr. Bean. Hoewel aan de flauwe kant, kon de Engelse humor van de gelijknamige serie mij toch altijd wel boeien. Eén van de films die hieruit is voortgekomen is Mr. Beans Holiday. Mr. Bean (Rowan Atkinson) wint hierin een vakantie naar Frankrijk, maar uiteraard verloopt deze reis niet geheel zoals gepland. Uiteraard bovenal door zijn eigen toedoen. Prima film. Niet per se één om vaker te kijken.

Downsizing

Om overbevolking en klimaatveranderingen tegen te gaan bedenken Noorse wetenschappers een manier om organisch materiaal te krimpen. Een Amerikaans stel (Matt Damon en Kristen Wiig) besluiten aan dit experiment mee te doen en laten zichzelf krimpen. Wat ik kan zeggen over de film zonder te veel te verklappen? Dat deze volledig anders verliep dan ik had verwacht. En niet per se op een positieve manier. De film had alle ingrediënten om spectaculair uit te pakken, maar het plot -en bovenal de karakters- kwamen niet van de grond. Enige reden die ik kan aandragen om ‘m te zien, is dat je dan snapt wat ik bedoel.

Paddington 2

Dit was (zéér onverwacht) één van de meest favoriete films die ik afgelopen maand heb gekeken. Hoewel ik de eerste Paddington film niet per se bijzonder vond, maakte dit deel het volledig goed. In Paddington 2 gaat de beer op zoek naar een bijzonder cadeau voor zijn tante (oké, nu klinkt het écht als een kinderfilm maar hou vol…). Wanneer hij stuit op een mooi antiekboek is hij vastbesloten deze te kopen, maar wanneer dit waardevolle item wordt gestolen draait Paddington op voor de schuld. Een verrassend aandoenlijke en grappige film. Tegen alle verwachtingen in hebben mijn vriend en ik meerdere keren hardop moeten lachen. En dat zegt wel iets.

Moana

Tijdens het familieweekend keken we maar liefst drie verschillende films. Het is meteen overduidelijk waar ik mijn liefde voor films vandaan heb. Eén van deze films was Moana, een film die ik tijdens dit weekend voor de tweede keer zag. De film vertelt het verhaal van prinses Moana die teruggaat naar de roots van haar voorvaderen en koers uitzet naar een legendarisch eiland om een vloek te verbreken. Hiervoor heeft ze echter wel de hulp nodig van halfgod Maui, die zijn beste tijd (b)lijkt te hebben gehad. Zoals weleens eerder geschreven vind ik dit niet de beste Disneyfilm ooit, maar de rol van de oma van Moana blijft fantastisch en inmiddels kan ik de de soundtrack How Far I’ll Go woord voor woord meezingen.

Finding Dory

Ook Finding Dory is een film die ik al eens vaker heb gezien. In Finding Dory herinnert Dory zich opeens dat ze familie heeft en gaat ze naar hen op zoek.  Finding Nemo is misschien wel mijn favoriete Pixarfilm ooit, evenals dat Dory mijn favoriete karakter is. Hoewel dit een recept voor succes lijkt te zijn, moet ik eerlijk toegeven dat dit tweede deel niet aan het origineel kan tippen. Ik denk dat dit vooral te wijten is aan het feit dat de octopus -ehm- septopus Hank een grote rol speelt in deze film. Hij kan mij als personage niet echt interesseren. Uiteraard wel de moeite waard om eens te zien.

Just Go With It

Net als de film We’re The Millers blijft deze film toch echt wel een onbetwiste favoriet. In Just Go With It zegt een plastisch chirurg (Adam Sandler) met bindingsangst tegen iedereen met wie hij date dat hij getrouwd. Wanneer hij echter de vrouw van zijn leven ontmoet (Brooklyn Decker) blijkt zij hier echter niet van gediend te zijn. Om zijn relatie te redden vraagt hij zijn assistente Katherine (Jennifer Aniston), moeder van twee, om zich voor te doen als zijn vrouw. Een leugen die op deze manier stukje bij beetje groter wordt en eindigt in een reis naar Hawaii. Wat ik sterk vind aan deze film is dat deze verschillende type humor bediend; voor ieder wat wils. En eerlijk? Ik zou deze film kunnen blijven kijken. Afgezien van de hysterische rol van Nick Swardson vind ik ieder karakter fantástisch.

Delivery Man

David Wozniak (Vince Vaughn) is een spermadonor die onder het pseudoniem ‘Starbuck’ niet minder dan 533 kinderen op aarde heeft gezet. Wanneer het merendeel van hen de spermabank vraag om de identiteit van de donor vrij te geven staat David voor een moeilijke beslissing. Dankzij het dossier dat hij in handen krijgt,  leert hij zijn kinderen stukje bij beetje beter kennen. Al gaat dit natuurlijk niet altijd geheel zoals gepland. Geen film die je móét zien, maar zeker wel vermakelijk.

Welke films hebben jullie afgelopen maand gekeken? Ik ben heel erg benieuwd!

FACEBOOK * INSTAGRAM * YOUTUBE * TWITTER