We droomden altijd al van een grote bruiloft. Sinds enkele maanden is dit gevoel compleet veranderd. Na 1,5 jaar te mogen genieten van de voorpret op trouwbeurzen en eventlocaties, ontdekten we dat al die ‘toeters en bellen’ van ons tóch niet zo hoeft. In dit artikel vertel ik er meer over.

Op 8 oktober 2019 ging Roy op één knie. Tijdens onze USA Westcoast Roadtrip. Toen we allebei na een dagje in Yosemite National Park te zijn geweest in pyjama op de bank waren geploft. Het was een reis met een rugzakje. Letterlijk en figuurlijk. Want enkele dagen voor vertrek kregen we te horen dat ICSI de enige optie voor ons was als we kinderen zouden willen. Nieuws waardoor we een beetje beduusd in het vliegtuig zaten.

Trouwen op een tweede plaats

Onze fantastische reis bood gelukkig méér dan genoeg afleiding. En toen was daar het aanzoek. Een aanzoek die Roy stiekem al een half jaar daarvoor al had gepland. Een aanzoek die ik van de schrik niet durfde te geloven (“Is dit écht geen grap?”). Maar ook een aanzoek waardoor ik de dagen die volgden alleen maar aan het stralen was. En hoewel Roy altijd had geroepen dat hij -als hij zich ooit zou verloven- binnen een jaar wilde trouwen, spraken we af dat we eerst aan het traject zouden beginnen. Trouwen zou volgen op de tweede plaats.

Hoe het sindsdien met ons is gegaan weten jullie inmiddels wel. Zo niet, dan tip ik vooral om de artikelen ‘Onverwacht gepland‘ en ‘En toen was het mis…‘ te lezen. Onze bruiloft stond elke keer op de tweede plek. Maar daar is sinds kort verandering in gekomen. Niet alleen vanwege corona, maar ook vanwege onze persoonlijke behoefte is het traject even op pauze komen te staan. Dat is fijn, want we hebben nu eindelijk voor het eerst in lange tijd weer serieuze plannen gemaakt voor de bruiloft. Wat bleek? Ons gevoel is compleet veranderd.

Groots in kleinheid

Waar we eerst altijd droomden van een grote bruiloft, is dit gevoel nu compleet anders. Niet (alleen) vanwege corona of het prijskaartje, maar omdat het niet is waar we blij van worden. Niet meer althans. Het stond al gepland om op 18 augustus 2020 -als we ook 10 jaar samen zijn- elkaar het ‘ja’-woord te geven. Het zou een vliegensvlug bezoek worden aan het stadskantoor in Den Bosch. Nu hebben we besloten dat we deze dag wat groter willen vieren. Willen we later tóch een groot feest geven? Dan kan dat altijd nog. Hopelijk zonder 1,5 meter afstand van elkaar te moeten houden.

Onze trouwdag wordt dus groots. In kleinheid. We zijn lang niet meer zo enthousiast geweest over onze trouwplannen sinds we deze keuze hebben gemaakt. Een bevestiging dat het de juiste keuze is. Op dit moment zijn we in gesprek met een kleinschalige locatie waar we deze intieme bruiloft mogen vieren. Maar hoewel we het graag low-key houden, kan ik jullie verklappen dat ik tóch een witte trouwjurk heb gescoord. Ook de zoektocht naar sieraden om mijn bruidslook af te maken is begonnen. En wat is er veel keuze! Zo stuitte ik al op parel sieraden van My Jewellery. Al ben ik nooit echt van de parels geweest, merk ik wel dat ik dit soort ideeën niet direct afwijs. Onverwacht gepland kunnen namelijk ook héél mooie dingen op je pad komen. Zoals onze pop-up wedding.

Liefs,
Femke

Volg mij op Instagram en ontvang elke donderdag een nieuwe Instagram Stories tip. Ook interessant voor LinkedIn Stories!