Waar veel mensen klagen over ‘de dagelijkse sleur’, is mijn leven gevuld met blonde opmerkingen en ongemakkelijke situaties. Deze week had ik een heuse vete met de gehele vogelpopulatie in Nederland, had ik een hopeloze zoektocht naar mijn pyjamabroek en won ik een laptop (whut?!).

• Mijn vriend werpt op National Glamour Day een blik op de cover van mijn Glamour: “Wow. Zíj lijkt veel op Emma Stone!” *een ‘je-maakt-een-grapje-toch?’-blik van mij uit later* “Of ís dat Emma Stone?” Erm. Ja, dus.
• Tijdens het avondeten in een gesprek met mijn ouders over mijn blog. Ik: “Weet je…jullie wíllen stiekem gewoon graag op mijn blog worden benoemd.” Papa zet zwaar Engels accent in: “I will do my outmost to get on your blog.” Bij deze pap. Alsjeblieft.
• Dat er na een flinke wandeling in de natuur (en geen vogel te hebben gespot) er naderhand tijdens een ijsje eten in het dorp opeens een vogel precíés op jouw knie poept. Het enige wat ik kon uitbrengen was: “Oh my god, dit is zo vies.” En dat zo’n 7 keer achter elkaar.
• …en de volgende dag dat je uit school komt een vogel -van alle fietsen die bij de bushalte staan- alleen op jóúw zadel heeft gepoept. Are you shittin’ me?!
• Freelance problems: na een hele dag thuis te hebben gewerkt, ‘s avonds driftig op zoek zijn naar je pyjamabroek. Waar is dat verdomde ding nou? Oh, wacht. Ik heb ‘m nog aan!
• Een laptop winnen! I kid you not. Via ‘Kraak de Kluis‘ op Elle.nl ter ere van het 25 jaar bestaan van ELLE. Werkelijk bizar gewoon. Ik wist niet wat me overkwam. Maandag alle details!
• En dan het moment dat je jouw nieuwe laptop mag personaliseren met het door jouw gekozen kleurpalette. Ik: “Welke kleur zal ik doen schatje? Roze… Nee dit is te roze. Ik denk blauw. Deze dan. Of nee. Deze. Nee wacht. Deze tint is beter, hè?” Vriend: “Alleen vrouwen kunnen hier zo lang over doen.”
• “Hé, die dweil die leeft. Kom eens kijken,” aldus mijn vriend die enthousiast uit het raam aan het staren is. Waar in godsnaam hééft hij het over? Nieuwsgierig als ik was, moest ik ook even een blik uit het raam werpen. Oh. Het bleek een hond. Die leek op een dweil. Waar mijn vriend nog lollend aan toevoegt: “Zal ik die vrouw waarschuwen dat haar dweil behekst is?”
• Dingen die ik overduidelijk niet kan: sms’en en praten tegelijk. Zeker niet als ik honger heb. Zo stuurde ik per ongeluk dat een kennis een lang weekend naar Jansen en Jansen is (een plaatselijk café waar mijn vriend en ik het net over hadden), terwijl ik eigenlijk Engeland bedoelde. Je snapt de verwarring van mijn vriendin ;-)