Eerlijk is eerlijk: als je een communicatie opleiding volgt, staat dit garant voor bijdehante borrelpraat. “Dan kan jij zeker heel goed communiceren?,” is een veelvuldige ‘grap’ die mensen graag op je loslaten. Maar wát houdt een dergelijke studie dan wel precies in? Ik leg het je uit met een reactie op de drie meest irritante ‘Als je communicatie studeert dan…’-opmerkingen.
“Dan kun jij zeker héél goed communiceren”
Verbetering: wij snappen dankzij onze communicatie opleiding véél beter de psychologie achter jouw bijdehante opmerking (dat dit niet grappig is, hebben wij geen naslagwerk voor nodig). Wij volgen heus geen cursus in ‘Zo versier je Gozer 1 in Krakkemikkige Bar 26’ (note: alhoewel zijn lichaamstaal spiegelen wel behoorlijk veel effect heeft). Wij leren keer op keer allerlei theorieën welke motivaties ten grondslag liggen aan consumentengedrag én -jawel- hoe deze te beïnvloeden. Serieus. Er zijn nog steeds nachten waarop ik badend in het zweet wakker word en uitschreeuw: “ELABORATION LIKELIHOOD MODEL”. Alle Communicatie-studenten zullen dit herkennen ;-)

“Je zit zeker de hele dag een beetje op Twitter en noemt dat ‘werken'”
Tsja. Met jouw baan vind je vast ook niet het geneesmiddel tegen kanker uit, of wel? Binnen mijn studie doe je op het eerste oog natuurlijk héél veel dingen die waanzinnig leuk lijken: een blog opzetten, een Twitter-account bijhouden…you name it. Toegegeven: iets wat 10-jarige scholier ook kan. Het verschil is dat wij in plaats van alleen leuke GIF’jes erop dumpen (vooruit: dit blog uitgesloten), achter de schermen een diepte-analyse doen van alles wat er gebeurt in Google Analytics. En zonder dat je het in de gaten hebt, worden in onze posts ook nog een paar taaltechnische trucs erop loslaten. Wist je bijvoorbeeld dat een tekst als geloofwaardiger wordt beschouwd wanneer deze dikgedrukt is? Uhu. You just got mindfucked.

“Pff, dat is echt zo’n opleiding voor blonde huppeltutjes die gewoon niet weten wat ze willen”
Pff, dit is echt zo’n opmerking voor mensen waarvan het beeld ‘blond’ en ‘slim’ gewoonweg niet tezamen in hun cognitieve schema past. Wedden dat je tijdens het lezen van dit stuk een zekere mate van dissonantie ervaart? Waarschijnlijk tot stand gekomen door leren by contuigity. Geen nood: volgens de Cognitieve Dissonantie Theorie zul je waarschijnlijk mijn bovenstaande argumenten verwerpen met de gedachte dat ik -op basis van perifere verwerking van dit blog- toch écht binnen jouw hokje van ‘blond huppeltutje’ pas. Waarom zou ik anders een roze streep hebben verwerkt in mijn header? En tja: laat dat nou nét weer helemaal bij je cognitieve schema passen over communicatie-studenten (lees: dikke, vette vooroordelen). Uhu. You just got mindfucked. Again.