Voor mijn werk ben ik regelmatig te vinden in Amsterdam. Héél leuk natuurlijk, al valt het me op dat er altijd vijf opmerkingen zijn, waarmee ik standaard word verwelkomd. Ik zette ze op een rijtje.

“Femke, zeg eens…”
Als je geboren en getogen bent in Brabant, ben je een wandelende buikspreekpop. Het is niet zelden dat iemand aan me vraagt ‘Hé Femke, zeg eens…’ en vervolgens een lachstuip krijgen als ik inga op hun verzoek. Favoriete woord? Gegrilde groente. I kid you not.

“Jij bent niet van hier, hè?”
‘Hier’ als in ‘Amsterdam’? Nee. Dat klopt. Maar ik kom gewoon uit Nederland hoor. Alleen iets zuidelijker dan je gewend bent.

“Zo dat is ver!”
Het topografische inzicht van vele mensen uit de Randstad is ook om te huilen. Zelfs toen ik in Den Bosch woonde, riepen veel mensen geschokt uit “Zo dat is ver!”. Tja. Dat vond ik zelf allemaal best meevallen. Met een treinrit van 50 minuten stond ik ‘al’ op Amsterdam Amstel. Reality check: als je van de ene kant naar de andere kant van Amsterdam moet reizen, ben je ook minstens net zo lang onderweg.

“Je praat grappig”
Erm. Seriously?! Heb je jezelf weleens gehoord? Of, nee wacht. GGGEHH*faked een keelziekte heb*OOO*maakt kikkergeluid*RRRRD.

“Hoezo hebben jullie de grootste Primark van de Benelux?”
Het meest ironische van allemaal vind ik dat mensen denken dat er überhaupt niks in Brabant is. Behalve uitgestrekte weilanden, honderden koeien en een klompenfabriek. Ik bedoel: wij hebben Paaspop, De Efteling én DJ Tiësto voortgebracht. Dat we ook verantwoordelijk zijn voor de komst van de Gebroeders Ko, negeer ik maar even voor het gemak. En erm: wij hebben inderdaad de grootste Primark van de Benelux. Mwuahaha!