Ik weet dat jullie stiekem hopen dat ik ga vertellen dat ik een maand lang avond na avond hysterisch in bed heb zitten janken. Want: ‘Hoera, sensatie!’ Eerlijk? Ik heb geen traan gelaten. Toch heb ik ook minder leuke momenten ervaren. In deze post vertel ik hoe het is om alleen op reis te zijn.
Alleen de allereerste nacht heb ik het moeilijk gehad. Ik weet niet precies wat er gebeurde en waarom, maar ik werd badend in het zweet wakker en voelde me helemaal niet goed. Ik besloot naar de badkamer te gaan, maar alle muren leken op me af te komen. Het enige wat ik dacht was: “Ik moet nog een hele maand hier in mijn eentje zijn. Waar ben ik aan begonnen? Dit trek ik niet. Ik wil naar huis!” Het is natuurlijk heel naar om jezelf zo te voelen en vooral wanneer het je eerste nacht is. Ik dacht echt: ‘Shííít, als dit nu al begint…’
Gelukkig voelde ik de volgende ochtend toen ik wakker werd me weer helemaal prima. Sindsdien heb ik ook geen nare gevoelens meer gehad. Ik heb eigenlijk vooral heel erg genoten van het feit dat ik alleen was. Mijn dagen waren soms compleet onlogisch ingevuld, maar dat was juist héérlijk. Als ik zin had om naar de andere kant van Manhattan te reizen en weer terug -en dat zo’n drie keer per dag- dan was dit míjn keuze. Vooral die vrijheid vond ik heel erg fijn. Ook kon ik urenlang treuzelen in een winkel of juist uitgebreid zonnen in Central Park zónder dat iemand naast me klaagde ‘toch liever iets anders te willen doen’ of dat het ‘te lang duurt’. Ik heb duizendmaal vaker met de gedachte rondgelopen van ‘Hè, wat heerlijk om hier alleen te zijn’, dan ‘Shit, was was het leuk geweest als ik wél iemand bij me had.’
Soms kon ik van al dat genieten wel een schuldgevoel krijgen. Hoe gek het ook klinkt. Het voelde soms een beetje egoïstisch en ondankbaar om zo te genieten van tijd met mezelf doorbrengen en Nederland totaal niet te missen. Op dit soort momenten begon ik een beetje aan mezelf te twijfelen. Is er iets mis met mij? Ben ik zó narcistisch dat ik zo graag tijd met mezelf doorbreng? Wanneer ik deze onzekerheid met iemand deelde, weten zij dit allemaal aan ‘een gezonde dosis ‘self love”. Wat me ergens altijd wel gerust wist te stellen (‘Oké, ik ben niet gek.’). Dit betekent uiteraard niet dat ik mijn vriend nooit miste. Ik vond het vooral lastig op momenten dat ik bijvoorbeeld stelletjes gezellig samen hand in hand zag lopen. Dan bekroop bij mij echt wel even de gedachte: ‘Dat wil ik óók!’ Ach… Lang leve de wondere wereld van het internet, zullen we maar zeggen.
Er wordt weleens gezegd dat ‘alleen op reis’ iets is wat je eens gedaan móét hebben. Daar ben ik het niet mee eens. Ik denk dat het bij je moet passen. Als jij een heel extraverte persoonlijkheid hebt en juist energie haalt aan constant omringt te worden door mensen, dan ga jij er niet beter of gelukkiger van worden als je in je uppie een donut zit te eten in een wildvreemde stad. Denk ik. Ik ben juist eerder een beetje het tegenovergestelde. Natuurlijk. Ik heb een ontzettend lieve vriend en de allerleukste vriendinnen óóit (vind ik!), maar ook ‘hier’ heb ik minstens één avond per week voor mezelf nodig om me ‘goed’ te voelen. Ik kan dan ook maar met één woord mijn tijd in New York beschrijven: fijn. Ik heb me in lange tijd niet meer zó rustig gevoeld als daar. Uiteraard gaf het me -héél cliché- veel tijd om over dingen na te denken. En dat was ook héél fijn, omdat -nog zo’n cliché- sommige dingen van een afstand een stuk helderder worden. Over jezelf én over anderen. Soms leuke inzichten, en soms wat minder leuke inzichten.
Hoe dan ook ben ik enorm blij dat ik het mezelf heb gegund om deze droom (Nee wacht: twee dromen!) waar te maken. Hoewel ik niet het gevoel heb dat het mij enorm heeft veranderd, heeft het wel mijn kijk op bepaalde dingen veranderd. Ook voel ik me iets zekerder, want tja… Je weet wat ze zeggen over NYC: “If you can make it here, you can make it anywhere“. En so I did. Op mijn eigen wijze.
Ik zou met gemak nog duizend woorden meer kunnen tikken hoe het is om alleen op reis te zijn, dus als jullie nog vragen hebben: let me know! Dan beantwoord ik ze hieronder.
Tags: alleen op reis, alleen reizen, een maand alleen op reis, ervaring, new york, nyc
Ik vind het nog steeds onwijs tof dat je dit toch maar gedaan hebt.. geweldige ervaring :-)!
Alleen op reis gaan, lijkt me heerlijk :D Alleen zou ik naar Azië willen gaan, maar dat lijkt me geen goed plan om daar als meid alleen rond te lopen… lijkt me toch ietsje te gevaarlijk :(
Ach, dan maar eens met mijn vriend op vakantie gaan ;)
Azië is ook heel tof, maar is inderdaad vanwege het cultuurverschil ietwat gevaarlijker. Toch vind ik ook dat het er ook sterk aan ligt waar je heen gaat ;-) In NYC moet je ook niet ‘s avonds als klein, blond meisje in je eentje door Harlem huppelen ;-
Ik kan me heel goed vinden in je verhaal! Heerlijk toch, om zelf op ontdekking te gaan?! Heel tof dat je je niet hebt laten tegenhouden door het alleen op reis gaan, en nu je droom hebt waargemaakt!
Mooi geschreven! Ik snap best dat je er heel erg van hebt genoten, het lijkt me stiekem toch wel heerlijk om echt met niks of niemand rekening te moeten houden. Een maand alleen zou voor mij dénk ik echt moeilijk zijn, maar de helft ervan zou ik bijvoorbeeld wel echt eens fijn vinden! Ik vind trouwens dat je je maand echt geweldig leuk hebt ingevuld! X
Dat kan ik me goed voorstellen hoor! Gelukkig is er in New York zoveel te doen dat en maand dan helemaal prima is, maar ik weet niet of ik me in iedere stad zo had kunnen vermaken ;-) En leuk om te horen, dankjewel! X
Ja, die vrijheid is echt geweldig, hè? Ik ben in gezelschap ook vaak bezig met de ander: vindt die het nog wel leuk? Zo zonde als je daardoor zelf minder geniet/ontspant. Ik zou het zo weer doen in elk geval :)
Ik denk dat alleen reizen inderdaad bij je moet passen. Ik zou dat niet zo gauw doen, omdat ik liever iemand om me heen heb die ik ken.
Precies, en dat is natuurlijk ook helemaal prima! Iets doen omdat je het zogenaamd gedaan ‘moet’ hebben, vind ik zo zinloos.
Het lijkt me heerlijk zo’n avontuur en NYC is natuurlijk zo’n bijzondere wereld. Het is jaren geleden dat ik er ben geweest en ik krijg nog altijd een warm gevoel van binnen. Wat je ook zegt over het alleen gaan, je bepaalt zelf wat je gaat doen zonder 10 x te moeten overleggen en wat is er mis met lekker echt dagdromen in je eentje.
Fijne dag!
Mooi om te lezen hoe je het hebt ervaren. Ik geloof er ook in dat jedereen eens alleen moet reizen. Ik denk dat je daar zoveel van leert! Daarom zou ik na m’n afstuderen heel graag willen backpacken, down Under.. :)
Nou ja, ik vind dus niet dat je het gedaan moet hebben. Mits het bij je past natuurlijk ;-) Maar backpacken in Australië klinkt wel hééél tof. Daar zou ik zelf ook wel graag eens heen willen! Alhoewel… Dan zonder backpack en met grote koffer :-)
Ik ben graag eens alleen, maar tijdens die 2x een halfjaar alleen in het buitenland te zitten, voelde ik mij toch ook regelmatig eenzaam. Een maand lukte nog wel en twee maanden ook, maar daarna begon het ‘alleen zijn’ soms zwaar te wegen. Toen ik in Spanje woonde, kon ik wel nog eens voor een weekendje naar Belgiê vliegen en dat hielp. Tijdens die zes maanden in Afrika was natuurlijk niet zo gemakkelijk om eens naar huis te gaan… Lang leve Skype!
Als ik een half jaar in NYC had moeten zitten zou het voor mij ook te veel zijn geweest. Dan had ik echt actiever op zoek moeten gaan naar activiteiten daar om het ‘leuk’ te houden. Wel ontzettend tof (en stoer!) dat jij dit wel hebt gedaan!
Wat leuk om te lezen. Vind het ook onwijs tof van je dat je helemaal alleen naar New York bent geweest. Zelf zou ik het ook zo doen. Ik was laatst ook van plan om voor mezelf een ticket naar Parijs te boeken, om daar even in mijn eentje rond te gaan wandelen. Mij lijkt het ook super rust gevend, ondanks ik ook graag met mijn lieve vriend of wat vriendinnen weg zou willen.
Wat een tof idee! Ik zeg: DOEN :-) Het is inderdaad echt ontzettend rustgevend om gewoon lekker in je eentje rond te wandelen.
Oh ik vind dit zo gaaf van je! Ik ben daarin precies als jij; ik ben dol op al mijn vriendinnen en vriend, maar ik heb ook echt tijd voor mijzelf nodig. Een maand alleen reizen lijkt mij echt wel het einde!
Ik vind dit een ontzettend herkenbaar stukje. Ik ben zoals je weet ook in het buitenland. Weliswaar maak ik een rondreis door Spanje voor 6 weken in mijn eentje, maar het komt op hetzelfde neer. Ik ben denk ik hetzelfde als jou, ook in Nederland hoef ik niet elke avond omringd te zijn met andere mensen om mij heen, maar ik heb een keer per week een avond me time nodig. Ik vind het heel fijn om samen met mijn vriend of met vriendinnen te zijn, maar een avondje alleen is ook fijn! Daarnaast miste ik mijn vriend ook en vond ik het soms een beetje stom om andere stelletjes te zien. Ook ik had toen een gevoel, van dat wil ik ook. Ik vind het heel leuk om al je verhalen te lezen. Ik haal er ontzettend veel erkenning uit. Dank je!
Ja, ik vind het echt superstoer van je dat je daar in je eentje aan het rondtrekken bent. Dat moet ook pittig zijn! ‘Grappig’ dat je dan tegen dezelfde problemen aanloopt, hè?
Wat gaaf dat je deze stap heb genomen. Stiekem had ik dat ook nog weleens willen doen maar het lijkt me ook weer onwijs spannend.
Het is nooit te laat ;-) X
Heel tof om te lezen! Ik ben toevallig deze zomer vijf dagen alleen weggeweest en dat beviel me heel goed, maar een maand lijkt me eigenlijk wel weer heel lang (vind ik wel heel stoer trouwens). Je hebt wel helemaal gelijk dat je goed alleen moet kunnen zijn, maar als dat zo is, is het echt enorm fijn. Ik genoot vooral ook van die vrijheid, gewoon een uur bij een openbare piano zitten. Heerlijk! Hoe vond je het trouwens om alleen uit eten te gaan? Dat was het enige waar ik soms wel moeite mee had!
Ik denk dat de stad waarin je zit enórm helpt hoe je het ‘alleen zijn’ ervaart. Er is zoveel te doen waardoor ik amper de kans kreeg om me eenzaam te voelen. Ik vond het wel ‘spannend’ toen ik de eerste keer alleen uit eten ging: wat zal iedereen wel niet van me denken? Toch zijn het uiteindelijk alleen maar je eigen angsten die je projecteert wanneer anderen naar je kijken. Wie zegt dat ze namelijk naar je kijken met een negatieve gedachte? Wie weet denken ze wel: wat een stoere meid! Of kijken ze überhaupt random naar je. Ik heb uiteindelijk zelfs in een compleet leeg restaurant in mijn eentje gezeten. Ik zat buiten, dus ik kon lekker om me heen kijken – dikke prima ;-)
Super leuk om te lezen dat je het zo naar je zin hebt gehad!
x
Super leuk geschreven! Ik hoop binnenkort een zelfde soort post te kunnen plaatsen wanneer ik terug kom van een paar dagen Barcelona. Het is voor het eerst dat ik alleen weg ga, dus ben benieuwd wat het me allemaal gaat brengen! Ik hoop dat ik het net zo leuk ervaar als dat jij dat hebt gedaan! xx
Wauw, wat spannend! Ik hoop inderdaad dat je het minstens net zo leuk gaat hebben, als ik – maar dat komt vast goed ;-) Veel plezier alvast!
Ik vind het retegaaf dat je dit avontuur gewoon in je eentje aan bent gegaan! Het lijkt mij namelijk best eng. Een drempel waar je even overheen moet. De vrijheid lijkt me dan wel weer lekker. Ben je van plan om vaker alleen te gaan reizen? Daar ben ik wel benieuwd naar.
Ik zou het absoluut vaker kunnen en willen doen! Toen ik in NYC rondwandelde speelde ik al met de gedachte: misschien ga ik volgend jaar een maand naar Londen! En zo ieder jaar mijn bureau verplaatsen naar een andere stad ;-) Dit lijkt mij namelijk gewoon erg leuk en inspirerend om te doen. Maar goed… Ik denk dat ik voor deze plannen ga uitvoeren, ik eerst in overleg moet met mijn bankrekening ;-)
Stoer wijf! :D
Super! Ik vond alleen reizen ook geweldig. Maar veel meer nog heb ik geleerd van de ruim 9 maanden die ik nu al in Bogotá woon. Want net als in NY is het ook zeker hier (en in heel veel andere plaatsen): if you can make it here you can make it anywhere. En dat is ook echt zo denk ik.
Leuk geschreven! Ik vond het ook heerlijk om alleen te reizen maar ik denk dat alles ook een andere kant heeft. Vooral de eerste week (van de 5 maanden) heb ik het moeilijk gehad. Toen dacht ik echt.. what did I do… maar uiteindelijk was het de beste tijd van mijn leven.
Heerlijk, alleen op reis! Ik vind je post heel herkenbaar. Zelf heb ik ook alleen de dag van vertrek/ aankomst last van die gevoelens. Daarna is het zo bevrijdend!
Ik geef je gelijk wanneer je zegt dat het bij je moet passen. Ik raad daarom ook nooit mensen aan om alleen op reis te gaan, tenzij ze graag tijd met zichzelf doorbrengen.
Wat een fijn artikel zeg om te lezen en te horen dat je het zo naar je zin hebt gehad. Ik ben dan ook echt heel blij voor je dat het zo goed is bevallen. Wat ik mij eigenlijk afvraag is of het weer moeilijk is om weer terug in Nederland te komen en je draai te vinden ? Dit lijkt mij op een of andere manier namelijk best lastig. X
Dat ging verrassend makkelijk eigenlijk! Ik denk dat het ook enórm scheelt dat ik slechts een maand ben weggeweest en niet bijvoorbeeld een half jaar. Dan lijkt het me weer wat lastiger!
Wat jij hebt gedaan, is een soort van mijn doel voor de komende 5 jaar. Ik wil heel graag een keer in mijn eentje een paar weken weg gaan. Ik weet nog niet precies waarheen, maar ik weet wel dat ik weg wil. Het is inspirerend om te lezen hoe jij het hebt ervaren :)
Wat een groot compliment om te kijken! Ik durf te wedden dat je dit doel gaat behalen, en dat je het minstens net zo fantastisch vind als ik. Ik ben erg benieuwd welke bestemming het uiteindelijk gaat worden…
Ik denk dat je helemaal gelijk hebt wat betreft dat het bij je moet passen. Ik zou het zelf ook heerlijk vinden om de vrijheid te hebben en alles zelf te kunnen bepalen, te kunnen doen en laten wat je wilt, maar ik zou het zeker ook heel eng vinden om écht helemaal alleen te zijn. Op zeker moment zou ik ook eenzaam worden denk ik, en dat lijkt me het ergste.
Wat leuk en goed dat je er over schrijft en leuk dat je het met ons deelt!
Leuk geschreven! Het enige waar ik op wil reageren is het stukje dat als je heel erg extravert bent alleen reizen minder kan zijn. Dat hoeft juist helemaal niet, ik ben echt heel extravert maar ik heb juist tijdens het alleen reizen zoveel nieuwe vrienden gemaakt! Je reist nog altijd alleen maar je stelt je dan wel open voor nieuwe mensen. Dat hebben introverte persoonlijkheden natuurlijk minder.
Verder ben ik het helemaal met je eens haha! Leuk geschreven :)
Goed dat je reageert! Extravert is misschien verkeerd woordgebruik, want -inderdaad- dat je zo bent is misschien juist een reden om ‘goed’ te zijn in alleen reizen. Of dit op een andere manier te ervaren! Dat ben ik zeker met je eens. Dankjewel ook voor je compliment!
Leuk dat je met ons deelt hoe jij het ervaren hebt om alleen op reis te zijn! Ik heb natuurlijk je vlogs vol bewondering zitten kijken, maar dit is ook wel fijne informatie! Ik wil ook heel graag een keer alleen naar New York. Ik vind het altijd onzin dat je perse een keer alleen op reis moet zijn geweest, ik denk inderdaad zoals je het zegt: het moet je liggen. Ik ben denk ik wel introvert genoeg om alleen op reis te gaan – ik vermaak me wel alleen, maar om echt alleen in zo’n grote onbekende stad te zijn beangstigd me nu nog een beetje haha.
Ik snap je twijfel héél goed, maar als het in één stad makkelijk is om alleen rond te wandelen dan is het NYC wel. Vind ik ;-) Er is gewoon zoveel te doen dat je je niet eenzaam hoeft te voelen en de meeste New Yorkers zijn enórm open en altijd in voor een praatje (wat ik overigens zelf niet had verwacht). Dat scheelt enórm. Leuk trouwens ook dat je mijn vlogs hebt gevolgd – YAY!