Het is een vraag die de laatste tijd steeds vaker wordt aangewakkerd: is het erg dat we op social media een vertekend beeld van ons leven laten zien? Dat we de voorkeur geven aan opgepoetste plaatjes en gevatte statusupdates, omdat deze meer likes opleveren? Misschien heb ik hierop een heel onpopulair antwoord: nee. Ik vind het niet per se erg wanneer je niet het persoon bent zoals je jezelf online presenteert. Waarom, leg ik uit in deze post.
Zoals jullie weten probeer ik altijd open en eerlijk in mijn posts te zijn. Dit is ook niet moeilijk, want mijn blogs gaan veelal over luchtige onderwerpen als vrolijke vondsten en mijn werk als freelance tekstschrijver waar ik enorm blij mee ben. Toch zijn ook deze posts -al dan niet onbewust- een beetje vertekend. Als ik vertel hoe fantástisch ik mijn werk vind, laat ik achterwege hoeveel hoofdpijn ik had toen ik vorige week donderdag om half 10 ‘s avonds nog aan het werk was. Of dat ik licht geïrriteerd was dat iemand die ik mocht interviewen niet op mijn mailtjes reageerde. Maakt mij dit meteen onoprecht? Ik vind van niet. Net als in het ‘echte’ leven deel je namelijk niet alles met iedereen. Hoewel mijn gevoelens niet geheim zijn als hiernaar zou worden gevraagd, zou ik het gek vinden om dagelijks alles uit de doeken te doen wat me dwarszit. Juist omdat deze gevoelens 9 van de 10 keer enorm nietig zijn. En in dat zeldzame enkele geval gewoon te persoonlijk.
Toch heeft deze gemaakte online identiteit waarop iedereen zichzelf presenteert ook een keerzijde. Dit merkte ik toen ik de aandacht vroeg voor een organisatie in India die mij enorm aan het hart gaat. Enthousiaste reacties hoe ‘fantástisch’ iedereen het vond dat ik vrijwilligerswerk deed en een recordaantal likes op Instagram kon er een aantal dagen eerder nog wel vanaf, maar toen ik vroeg om initiatief te nemen werd het eng stil. Hoewel ik normaal gemiddeld 30 reacties op één bericht krijg- ontving ik op mijn oproep om geld te doneren slechts 6. Zes. Hoewel ik echt niet had verwacht dat iedereen zou doneren, moet ik met pijn in mijn hart bekennen dat ik wel iets meer steum had verwacht. Vrijwilligerswerk wordt aangemoedigd… Mits het niet te veel moeite kost.
Dit bedoel ik overigens niet als verwijt, maar meer als wake-up call. Zelf besefte ik namelijk dat ik dit ook doe. Je volgt met oprechte nieuwsgierigheid iemands leven, maar als diegene vraagt om iets voor hem/haar te doen is het makkelijk om af te haken. Zo word ik dagelijks bijvoorbeeld doodgegooid met vragen of ik bijvoorbeeld een enquête wil invullen of ergens op wil stemmen. En ja… Dat kost moeite, waardoor ook ik dit soort verzoeken liever negeer. Toch wil ik dit nu doorbreken. Want waarom van anderen verwachten om initiatief te nemen, wanneer je dit zelf ook niet doet? Zojuist heb ik dus de tijd genomen om een paar enquêtes in te vullen en op een mede-blogger te stemmen die aan een wedstrijd meedoet. Waarom? Het is voor hen belangrijk. En dat is wat mij betreft reden genoeg.
Wil je ook meehelpen om het world wide web een tikkeltje (opr)echter te maken? Vul dan ook voor die ene Facebook-vriend die enquête in. Of deel iets meer uit dan een like op Instagram. Zelf zou ik het dan ook ontzettend waarderen als jullie alsnog een klein bedrag willen doneren aan Kindia. Dit mag via de crowdfundingpagina of -als je dit makkelijker vindt- gewoon direct op het rekeningnummer NL21 RABO 0102 9747 80. Als je ‘Younique’ vermeldt in de omschrijving maak je t/m zondag 29 november nog steeds kans om één van de prijzen te winnen – mocht je dit willen. Let’s do this!
Hoe oprecht vind jij jezelf online?
Mooi geschreven. Ik kom de laatste tijd ook steeds vaker de discussie over online oprecht zijn tegen en vind het mooi hoe je dit beschrijft. In het ‘offline’ leven vertel je inderdaad ook niet alles aan iedereen, alleen aan de mensen die je écht goed kent.
Ik post altijd eerder gemaakte sexy selfies van mezelf, terwijl ik al likes-tellend met een zak doritos en slagroomsoesjes op de bank lig te wachten op mijn zojuist bestelde pizza, terwijl ik naar een bruidsjurken programma op TLC kijk. X
Oeff, bij dat laatste specifieke voorbeeld viel het mij ook wel op ja, inderdaad.
Mooi geschreven fem. Ik herken me hier wel in. Tijd om daar inderdaad verandering in te brengen en diegene die je lief hebt wat meer te steunen.
Dankjewel Jus <3 Daar ben ik het helemaal mee eens!
Goed geschreven. Ik vind het bijzonder dat het zo’n groot issue is de laatste tijd. Ik ga geld doneren. Alle kleine beetjes helpen toch?
Ah, echt SUPERLIEF! Dankjewel <3
Helemaal met je eens! en ja zo is het maar net, goed uitgelegd.
Supergoed artikel! Ik vind het zelf ook lastig hoor, maar in het echte leven deel ik ook niet alles met iedereen. Mensen hóeven ook niet alles te weten, hoe je je voelt vertel je ook niet aan iedere vreemdeling, of dat nou positief of negatief is. Ik vind het ook heel mooi dat je je op deze manier inzet voor een goed doel.
Wel één dingetje, volgens mij is het ‘de’ persoon, in plaats van ‘het’ persoon. Ik kan het mis hebben hoor, maar dit lijkt mij het passende lidwoord. :)
Je hebt helemaal gelijk! Bewijst maar weer eens dat je niet ‘s avonds laat een artikel moet tikken ;-)
Sinds ik zelf enorm veel moeite doe om een enquête ingevuld te krijgen en merk dat dit echt HEEL moeilijk is (muh..), vul ik sowieso IEDERE enquête in die ik zie, haha!
Een ander beeld hebben rond jezelf online is niet erg. Jezelf duidelijk mooier maken dan de rest en soms tenkoste van de rest vind ik wel slecht. Ik denk dat iedereen een bepaalde “rol” heeft op alle lokaties in je leven. Op mijn werk ben ik toch net anders dan thuis of bij familie of vrienden of in de kroeg. Dat zijn allemaal verschillende versies van mezelf.
Ik herken dit. Ik vul regelmatig voor Facebookvrienden enquêtes in of deel berichten. Het zijn dingen die makkelijk even tussen mijn werkzaamheden door kunnen en het geeft me een goed gevoel om dat even voor iemand te doen, zeker als datgene voor diegene belangrijk is. Ook ben ik makkelijk met het delen van links en het promoten van andermans activiteiten. Ik merk echter wel vaak dat dit andersom veel minder voorkomt, zelfs bij vrienden. Nu doe ik dat soort dingen vrijwillig, dus ik verwacht er niets voor terug, maar het valt simpelweg op. Net als jij merk ik dat op de serieuze posts die ik publiceer – dingen die er voor mij echt toe doen en waar vaak ook meer tijd in gaat zitten dan in een reguliere blogpost – er ineens veel minder reactie komt. Echt zonde. Ik denk dat mensen bij het lezen van een blog eerder vermaakt willen worden en even een moment van ontspanning willen hebben dan serieus iets moeten doen.
Wat betreft je oproep om geld te doneren: ik hoor bij de – blijkbaar grote – groep die dat niet heeft gedaan. De reden daarvoor is simpel: ik doe zelf al vrijwilligerswerk, steun maandelijks drie vaste goede doelen en als er mensen in de stad staan met een collectebus, gaat daar ook vrijwel altijd wat in. Het houdt een keer op zeg maar ;) Laat je echter niet ontmoedigen door zulke dingen, want wat je doet maakt echt een verschil! Dat houd ik mezelf in ieder geval altijd voor :)
Precies, dit merk ik dus ook héél erg. Er wordt van mij verwacht dat ik alleen luchtige posts schrijf en als het een ‘scanbaar’ artikel is, dan wordt erop gereageerd. Ik vind het overigens superfijn dat je uitleg geeft waarom je niet hebt gedoneerd. Natuurlijk niet dat dit per se nodig is, maar vooral omdat dit soort ‘verklaringen’ wel heel begrijpelijk zijn. En dat had ik ook op mijn oproep verwacht. ‘Leuk dat je dit doet, maar…’. Dat is natuurlijk helemaal prima en daar kan ik meer mee dan met een stilte. Dankjewel, dus!
Oh: en als tekstschrijver ga ik even in een hoekje kruipen om deze gênante spelfout. Bewijst maar weer dat je nooit tot ‘s avonds laat moet typen.
Helemaal mee eens! Ik moet eerlijk bekennen dat ik mijzelf ook wel eens wat mooier voordeed dan ik/het eigenlijk was, maar de laatste tijd vind ik het juist belangrijker om echt dicht bij jezelf te blijven. Mooie blogpost!
Liefs
Ik denk dat we ons allemaal wel eens schuldig maken aan dingen mooier maken dan dat het is. En ik vind dat ook niet erg, maar er mag ook best wel eens wat niet helemaal perfect zijn wat op internet staat en je mag ook best een keer zeggen dat je een baaldag hebt. Maar ik snap je ook over het nemen van initiatief. Als je zelf nooit de moeite neemt om een ander te helpen, dan zal een ander dat ook niet zo snel bij jou doen. Ik blijf graag dicht bij mezelf en mijn eten ziet er niet altijd perfect uit als ik er een foto van maak. En ik wil graag eerlijk zijn tegenover mezelf en anderen.. Ik wil graag een kleine bijdrage leveren aan Kindia.
Goed geschreven artikel meid! Ik vind mezelf redelijk oprecht op internet, omdat ik niet al mijn gevoelens en wat mindere dagen op het internet gooi, maar dit vaak wel luchtig laat merken, of dan simpelweg gewoon niet zo positief/grappig/vrolijk schrijf. Daarnaast vul ik in principe altijd iemands enquête in, omdat ik het ook altijd fijn vind als andere dat bij mij doen..
Ik heb even gekeken, en ik was één van die 6 reacties op je foto haha. Maar oké, dat doet er niet toe. Ik vind het goed dat je hierover schrijft! Ik ben ook iemand die soms dingen net even een tikkeltje mooier laat lijken dat ze zijn. En als ik mezelf erop betrap en aan mezelf vraag waaróm ik het eigenlijk doe, weet ik het zelf niet zo goed. Oeps….. Zo lastig!
Goed geschreven! Ik probeer zo eerlijk mogelijk te zijn online. Ook als het niet lekker gaat. Reden daarvoor is omdat een klasgenootje van mij na een vakantie zei: ‘ Jij hebt ook alleen maar leuke dingen gedaan of niet deze vakantie?’ Terwijl ik 2 daagjes weg was geweest en de rest van de week op bed had gelegen omdat die dagen toch iets te veel waren geweest,.Maarja kiekjes van mijzelf ziek in bed deelde ik natuurlijk niet. Ik merk ook aan mijn artikelen dat er weinig ( of zelfs niet) op serieuze dingen gereageerd wordt. Terwijl ze wel relatief goed bekeken worden. Ik vind dat zo jammer, maar ik heb geen idee waar het aan ligt. Oh, en waarom ik niet heb gedoneerd, sluit ik me aan bij Sylvia.. Sorry!
Wat een goed artikel. Ik ben in real life ook niet precies de persoon die ik online ben, net zoals veel anderen, denk ik. Zo lang je maar realiseert dat mensen vaak niet hun baaldagen en huilbuien op social media delen.. En ik vind het goed dat je een wake up call geeft! Ik vul regelmatig een enquête in, maar zou wel vaker mensen kunnen helpen. Dat vind ik zelf in elk geval ook heel fijn. Wat betreft je oproep, kun je ook gewoon doneren als je nog geen 18 bent?
X
Ik ben, vind ik zelf, niet heel anders online dan in het echt. Ik merk wel dat ik op het Internet en daarmee bedoel ik vooral mijn blog een tikkeltje meer durf dan in het echt. Toch gek eigenlijk!
Ik ben, vind ik zelf, niet heel anders online dan in het echt. Ik merk wel dat ik op het Internet en daarmee bedoel ik vooral mijn blog een tikkeltje meer durf dan in het echt. Toch gek eigenlijk want je zou eigenlijk zowel op het Internet als in het echt jezelf moeten zijn toch?
Ik probeer 100% mezelf te zijn online. Een vriendin zei laatst nog: jij bent echt zo lekker jezelf op je blog. Precies zo als je bent. En dat vind ik leuk! Wel deel ik negatieve dingen minder omdat niemand daar iets aan heeft. Dus het is wel zo dat ik op m’n blog überpositief lijk maar echt, ook ik heb wel eens een kud-dag! ;-)
Juist omdat online ‘ alles perfect moet zijn’ (volgens sommige dan), plaats ik regelmatig een reeks foto’s die mislukt, lelijk, wazig om gewoon weg dom zijn haha. Heerlijk en een beetje rebels. Niet alles is perfect en zo doe ik mij ook niet (bewust) voor. Mooi artikel, lekker eerlijk!
Ik probeer zo oprecht mogelijk te zijn in mijn posts, want ik schrijf vrij persoonlijk, maar toch… Over mijn werk kan ik bijvoorbeeld niets schrijven aangezien ik beroepsgeheim heb, hoewel een voorval soms heel bepalend kan zijn voor mijn humeur en verder verloop van de dag en mijn job nu eenmaal een heel groot van mijn leven is. Ook over heel persoonlijke zaken schrijf ik niet. Toen mijn tante twee weken geleden overleed, schreef ik daar wel een heel kort tekstje over, maar ik post geen foto’s met mijn betraande gezicht en schrijf geen ellenlange teksten over hoe slecht ik me voel. Zo oprecht mogelijk dus, maar niet volledig…
Een klein beetje aanpassen kan niet zoveel kwaad, je kunt immers niet elke minuut van de dag op de blog zetten. Maar dat het een afspiegeling van de werkelijkheid is vind ik altijd wel fijn. Ik vind mezelf ook goed oprecht online. Ik bewerk mijn foto’s nooit en ik vertel gewoon wat ik meemaak en dat is ook wel eens iets minder leuks. Maar iedereen voor zich toch? Maakt mij niet uit, als ik iets niet fijn vind om te lezen, lees ik het gewoon niet haha
Ik probeer dingen zo persoonlijk mogelijk te maken, maar het is inderdaad zo dat je nu eenmaal lang niet alles deelt wat er écht in je persoonlijke leven gebeurt. Ik bedoel maar, je twittert het toch niet elke keer als je naar de wc bent geweest of wat je hebt gedroomd of wat je hebt gegeten of wat er tegen je is gezegd? Soms willen we gewoon dingen voor onszelf houden of net ietsjes fijner maken, daar is niets mis mee. Zolang je er niet te ver in gaat, natuurlijk.
Goed omschreven en herkenbaar ook.
Ik denk dat ik wel 100% mezelf ben online, al laat ik wel details achterwege. Ik deel pieken, maar ook dieptepunten, maar probeer altijd wel zorgvuldig te zijn in hoe ik dit laatste moet doen. Door mijn vele knalkleuren, lijken mijn foto’s al snel happy natuurlijk. Dat geeft wel eens een vertekend beeld dat ik dat ook altijd ben of dat mijn huis picture perfect is. Maar inmiddels heb ik die illusies ook de wereld uit geholpen dus volgen mij is er niets mis met mijn online imago