Van uitglijden in de badkuip tot op slippers een vaatwasser naar de straatkant verslepen. Het burgerlijke leven heeft zich aangediend en misinterpreteer dit ogenschijnlijke treurige spektakel niet: het is een traktatie.
Gisteren was het zover. Ik zette iets op de trap om ‘mee naar boven te nemen’ en ik was me opeens pijnlijk bewust van de kneuterigheid die in mijn leven was geslopen. Ik ben veranderd in iemand die haar buren inmiddels vaker ziet dan menig bloedverwant. Iemand die een nummertje trekt bij de plaatselijke frietboer omringt door vrouwen die het fenomeen ‘korte, pittige kapsels’ naar een geheel nieuw niveau tillen. Het schrikbeeld dat mij al jarenlang angst inboezemde staat niet alleen aan de deur, maar heeft deze zelfs op brute wijze ingetrapt. En eerlijk? Ik vind het fantastisch. Fantastisch dat ik de twee cavia’s van de buren bij naam ken (Sientje & Sara) en door het buurmeisje met ‘buurvrouw’ wordt aangesproken.
Bovendien zijn er zelden momenten geweest dat ik trotser op mezelf ben geweest dan gisteren toen ik in mijn eentje de vaatwasser aan de weg wist te zetten. Oké, ik had ook een steekkarretje but damn… I did it. Ook heb ik zelden zo hard gelachen toen Roy zich beklaagde over het feit dat hij naar eigen zeggen al meerdere keren bijna ‘op zijn bek’ is gegaan in de badkuip en graag een anti-slipmat wilde. En nee, het maakte hem niet uit als deze wens hem deed overkomen als een bejaarde oude man met fragiele botten.
Het enige wat nog mist in dit kneuterige tafereel? Wikkie natuurlijk. Na een pittige discussie wanneer we Wikkie weer gaan ophalen bij haar oppasadres (lees: Roy pleitte voor volgende week woensdag, ik voor aanstaande zaterdag), is maandag het compromis geworden. Ook hebben we besloten dat Wikkie, wanneer ze een aantal weken de tijd heeft gehad om te wennen aan ons nieuwe huis, ook naar buiten mag. Ontzettend spannend, maar ik gun haar het lonkende avontuur wel. Nu alleen maar hopen dat ze Sientje en Sara niet de stuipen op het lijf jaagt.
Liefs,
Femke
Haha leuk! Je foto is trouwens mooi!
Heel leuk om te lezen!
Haha heerlijk toch!! Ik betrap mezelf er ook steeds vaker op dat ik aan het veranderen ben in een huismus die heel graag thuis op de bank hangt (ook in het weekend!)
Dat krijg je van het hebben van een eigen huis! ;). Heerlijk toch?! Lekker genieten van dat ‘volwassen’ leven!
Leuk artikel! Soms is een beetje kneuterigheid niet erg toch, het lijkt mij in deze variant in ieder geval heerlijk haha!
HAHA! Ik moest gewoon hardop lachen om het badkuip-verhaal van Roy (op kantoor, oeps). Ik ben ook heerlijk huisvrouwen-achtig. Dat ik om 5 uur zin heb om naar huis te gaan, niet om te relaxen maar om lekker te gaan koken voor mij vriend. And I love it!
Leuk geschreven haha! Ik betrap mezelf er ook op dat ik soms zo huiselijk kan zijn, oh well…
Dit vind ik dus echt geweldig om te lezen. Zooo ontzettend herkenbaar, haha. Trouwens, wij hebben een felgroene badmat in de vorm van een krokodil. Gulden middenweg? ;-)
Wat heb je dit heerlijk verwoord, stiekem is dit inderdaad zó herkenbaar en ook zó leuk :)
Wat een fantastische foto en een heerlijke blogpost!
Ik kan mij voorstellen hoe dit moet zijn ook al is dit voor mij alleen maar een droom. Ik hoop dat je snel helemaal gesetteld geraakt en dat wikkie er weer snel mag zijn.
Mooie foto meid!! En ja die kneuterigheid hoort er bij en is zeker leuk! En Roy is ook geen 25 meer :P
Heerlijk! Ben megafan van kneuterigheid, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik de naam van onze buren alweer vergeten ben. Mijn vriend vind het gelukkig ook heerlijk en is al de zeikende oude man die hij altijd al had moeten zijn. En wát een mooie foto!
Haha heerlijk verhaal en die foto van jou is echt prachtig! :)
Herkenbaar! En fijn dat Wikkie bijna naar huis komt!
Hahaha, heerlijk, helemaal niets mis mee. Sterker nog, ik mis soms het kneuterige dat ik zelfs hier op reis gewoon avondjes bewust plan om niks te doen en op de bank te hangen. ;)