Waar veel mensen klagen over ‘de dagelijkse sleur’, is mijn leven gevuld met blonde opmerkingen en ongemakkelijke situaties. Deze week had ik een heuse vete met de gehele vogelpopulatie in Nederland, had ik een hopeloze zoektocht naar mijn pyjamabroek en won ik een laptop (whut?!).

• Mijn vriend werpt op National Glamour Day een blik op de cover van mijn Glamour: “Wow. Zíj lijkt veel op Emma Stone!” *een ‘je-maakt-een-grapje-toch?’-blik van mij uit later* “Of ís dat Emma Stone?” Erm. Ja, dus.
• Tijdens het avondeten in een gesprek met mijn ouders over mijn blog. Ik: “Weet je…jullie wíllen stiekem gewoon graag op mijn blog worden benoemd.” Papa zet zwaar Engels accent in: “I will do my outmost to get on your blog.” Bij deze pap. Alsjeblieft.
• Dat er na een flinke wandeling in de natuur (en geen vogel te hebben gespot) er naderhand tijdens een ijsje eten in het dorp opeens een vogel precíés op jouw knie poept. Het enige wat ik kon uitbrengen was: “Oh my god, dit is zo vies.” En dat zo’n 7 keer achter elkaar.
• …en de volgende dag dat je uit school komt een vogel -van alle fietsen die bij de bushalte staan- alleen op jóúw zadel heeft gepoept. Are you shittin’ me?!
• Freelance problems: na een hele dag thuis te hebben gewerkt, ‘s avonds driftig op zoek zijn naar je pyjamabroek. Waar is dat verdomde ding nou? Oh, wacht. Ik heb ‘m nog aan!
• Een laptop winnen! I kid you not. Via ‘Kraak de Kluis‘ op Elle.nl ter ere van het 25 jaar bestaan van ELLE. Werkelijk bizar gewoon. Ik wist niet wat me overkwam. Maandag alle details!
• En dan het moment dat je jouw nieuwe laptop mag personaliseren met het door jouw gekozen kleurpalette. Ik: “Welke kleur zal ik doen schatje? Roze… Nee dit is te roze. Ik denk blauw. Deze dan. Of nee. Deze. Nee wacht. Deze tint is beter, hè?” Vriend: “Alleen vrouwen kunnen hier zo lang over doen.”
• “Hé, die dweil die leeft. Kom eens kijken,” aldus mijn vriend die enthousiast uit het raam aan het staren is. Waar in godsnaam hééft hij het over? Nieuwsgierig als ik was, moest ik ook even een blik uit het raam werpen. Oh. Het bleek een hond. Die leek op een dweil. Waar mijn vriend nog lollend aan toevoegt: “Zal ik die vrouw waarschuwen dat haar dweil behekst is?”
• Dingen die ik overduidelijk niet kan: sms’en en praten tegelijk. Zeker niet als ik honger heb. Zo stuurde ik per ongeluk dat een kennis een lang weekend naar Jansen en Jansen is (een plaatselijk café waar mijn vriend en ik het net over hadden), terwijl ik eigenlijk Engeland bedoelde. Je snapt de verwarring van mijn vriendin ;-)

Waar veel mensen klagen over ‘de dagelijkse sleur’, is mijn leven gevuld met blonde opmerkingen en ongemakkelijke situaties. Deze week heb ik mijn vrienden bedreigd via de mail (echt!), was ik getuige van een wel heel bijzonder tafereel in de apotheek en hadden mijn vriend en ik een misverstand over pizza.

• Aan een vriendin moeten uitleggen wie Ryan Gosling is, is al een bijzondere taak op zich (‘Tja, wat is hij eigenlijk níét…’). Maar dat daar dan ook nog Google Search aan te pas moest komen, is weer een ander uiterste. De opmerking: “Oh HIJ! Hij is diegene die wel in meer films heeft gespeeld, toch?” maakte het dan ook helemaal af (‘Joh. Dat is meestal het geval met acteurs…’).
• Mijn schoonmoeder die een mug uit de lucht slaat: “IEWL! Ik had ‘m.” Vriend: “Was dat niet de bedoeling?”
• Vriend die aan het vertellen is over zijn dagje uit met familie en kennissen: “Er was zo’n jongen. Allemaal pizza en klieken enzo.” Ik: “Wat heeft dat met pizza te maken?” Vriend: “Niet, pizza, maar spietsen!” (Voor de duidelijkheid: dit is dus Schijndels/Brabants voor ‘klieken/spuwen/whatever’. Geen idee ook of mijn spelling klopt ;-)
• Mijn moeder die tegenwoordig vóórdat ze een vraag stelt, mij eerst met opgetrokken wenkbrauwen aankijkt: “Dit komt nu zeker op je blog?” Om vervolgens te vragen: “Wat is hummus?”
• In mijn gehele prille leven nog nooit zo natgeregend geweest als afgelopen woensdag. Een vriendin en ik werden er zo melig van dat we uiteindelijk maar alle regengerelateerde nummers hebben opgedreund in de trein. Ja. It’s Raining Men, Singing in the Rain en Umbrella kwamen allen aan bod…
• Achter Linda van Streets Ahead wandelen, maar niks durven te zeggen omdat je niet 100% zeker weet of zij het wel écht is. Uiteindelijk door middel van tweets ontdekt dat we zeer waarschijnlijk inderdaad achter elkaar aan het waggelen waren. Oh well…#bloggerproblems
• Een vrouw die de apotheek binnenloopt, haar handen insmeert met een product uit de schappen en vervolgens weer vertrekt zonder verder iets mee te nemen. Een wachtende vrouw naast mij en ik konden onze lach niet inhouden. “Nu gaat ze zeker bij de supermarkt deo opspuiten?”
• De uitnodigingen voor mijn verjaardag zijn verstuurd. Mét de bedreiging: “Mensen die zich afmelden op de dag zelf defriend ik op Facebook.” Zoiets moet serieus genomen worden namelijk.

Waar veel mensen klagen over ‘de dagelijkse sleur’, is mijn leven gevuld met blonde opmerkingen en ongemakkelijke situaties. Deze week leerde ik een nieuw woord tijdens een bedrijfsbarbecue, kreeg ik een wel heel voorbarige vraag van mijn zus en was ik even overdreven trots op mezelf.

• Tijdens een bedrijfsbarbecue waar de vlammen uitzonderlijk hoog schieten. Vriend: “Kijk dát zijn nog eens geflambeerde garnalen” Ik: “Oooh, dus dát is nou geflambeerd. Ik snapte het nooit als het op een menukaart stond.” Vriend: “Dit meen je toch niet, hè?” Erm. Wel dus.
• Je weet dat je vroeg bent opgestaan als je twee verschillende sokken aan hebt (één mintgroene met zebraprint en één grijze met roze stippen)….en het je niets kan schelen.
• That awkward moment dat je de straat in rijdt en ziet dat iedereen zijn groenbak buiten heeft neergezet en jij als enige de zwarte vuilnisbak. 
• Mijn iPod shuffle die naast een duik in de wc een aantal maanden geleden, afgelopen week ook een sprong in de wasbak heeft overleefd. Eén woord: wauw. Note to self: wees eens voorzichtiger met dat ding.
• Als ik op een borrel vertel over de bladen waarvoor ik schrijf. “Dus je schrijft over mode?” Nee. Néé. NEE! (Echt. Deze vraag krijg ik al-tijd)
• Mijn vriend die spontaan een bos rozen voor me meeneemt. Ja. Alweer. Nee. Het went nooit ;-)
• Overdreven trots op mezelf zijn, omdat ik drie uur eerder naar school ging om een paar artikelen voor mijn masterthesis te lezen.
• Een app’je krijgen van mijn zus wat ik voor mijn verjaardag wil hebben. Lees: ik ben pas op 28 oktober jarig ;-)
• Mijn broer en ik die ontwerpen van verschillende soorten DVD-boxen aan het bespreken zijn. Ik met de DVD-box van Sex and the City in mijn hand: “Ik vind deze box een beetje ongeïnspireerd. Het is gewoon een doos.” Broer: “Néé, dat moet een schoendoos voorstellen. Snap je?” Ik:”Oooh, verrek.” Waarom moet uitgerekend mijn broer me dat uitleggen?
• Een mailtje krijgen van Dagmar, waaruit blijkt hoe klein de wereld wel niet is (haar collega en ik hadden toevallig contact voor een artikel), om vervolgens een college te krijgen over hoe klein de wereld wel niet is. Weird!
• Vriend als we na het uit eten gaan nog een thee nemen: “Wil je mijn koekje hebben?” *koekje valt uit elkaar in zijn handen* “…of een deel daarvan?”