Het is weer zaterdag, dus dat betekent weer een kijkje in mijn (soms ietwat on)gelukkige leven. Deze week was een stelletje iets te opvallend aan het meeluisteren met een gesprek (en werden ze teruggepakt), bleken mosselen in bepaalde restaurants tentakels te hebben en reed ik bijna een slagboom omver. Benieuwd?

• Vriendin: “Hoe gaat het met je scriptie?” Ik al zuchtend: “Nou….” Vriendin: “Dat klinkt nu al veelbelovend.”
• Samen met mijn vriend en de vriend van een goede vriendin uit eten, terwijl zij daar als serveerster aan het werk is. Om vervolgens te ontdekken dat het stel aan de tafel naast ons schaamteloos aan het meeluisteren is met ons gesprek. Ha! Die zullen we eens hebben… Vriend tegen goede vriendin: “Mevrouw, mag ik u wat vragen?” Goede vriendin: “Natuurlijk meneer, zegt u het maar.” Vriend: “Mijn vriend en ik vinden jou héél leuk… Zouden we je nummer mogen?” Heus. De “Is this cliché really happening?!”-blikken van het stel naast mij waren on-be-taal-baar.
• Dezelfde jas hebben als een vriendin die je al maanden niet hebt gezien. We kwamen allebei tot de conclusie dat het wel héél erg #BFFforever stond om zo samen door de stad te slenteren. Ah well,..
• Bijna een slagboom omver rijden, omdat je arm te kort was om naar de kaartmachine te reiken en je tijdens het hangen uit de auto per ongeluk (want: been te kort) het koppelingspedaal loslaat. Nee, vriend daar mag je de rest van de autorit niet boos om zijn. Dit zijn namelijk typische #shortgirlproblems.
• Mijn vriend en zijn gevatte opmerkingen Deel I. Ik: “Ooooo, ik heb zoveel zin in chocoladefondue.” Vriend: “Wanneer niet?” (Even serieus: goede vraag, though.)
• Mijn vriend en zijn gevatte opmerkingen Deel II. Ik: “Ik had vroeger heel veel moeite met inslapen.” Vriend: “Dat is maar goed ook, anders was je er nu niet meer.”
• Mijn vriend en zijn gevatte opmerkingen Deel III (begint iemand al een beetje medelijden met me te krijgen?). Ik: “Ik ben benieuwd hoe je uit de narcose komt.” Vriend: “Als ik als een vrouw terugkom, is er iets misgegaan.”
• Vriendin: “Ik heb voor het eerst een mossel op! Ik had geen idee dat ze tentakels hadden…” Ik: “Mosselen hebben geen tentakels” Vriendin: “Nou, deze wel. Met zuignappen!” Ik: “Weet je zeker dat het een mossel was?” Vriendin: “Ja!” Ik: “Laat je me even weten waar je hebt gegeten? Dan ga ik daar niet heen…”

Luxueus geluksmomentje: dat je nieuwe iPhone matcht bij je spiksplinternieuwe Cosmopolitan. Dit was uiteraard niet het enige hoogtepunt van deze week. Zo verzonnen mijn vriend en ik wel héél bijzondere kattennamen, bleek het hebben van LinkedIn nog niet zo nutteloos als gedacht en heb ik (getuige mijn plakboek) een balletdiploma behaald. Benieuwd?

• Ik: “We noemen onze kat later Sherlock” Vriend: “Waarom?” Ik: “Dan kan ik zeggen ‘No shit, Sherlock!'” Enkele seconden later had mijn vriend ook een suggestie voor een kattennaam: Tom. Ik: “Waarom nou weer Tom?” Vriend: “Dan kan hij tegen zijn kattenvriendjes zeggen: ‘My name is Tom. Tom Poes.” Dit soort humor hebben wij dus.
• Wanneer ik tegen de cassière zeg dat ik nog wel 40 cent bij heb, zodat ze geen kleingeld hoeft terug te geven. Cassière met een veelbetekenende blik tegen de vrouw achter mij in de rij: “Het is altijd fijn, hè. Als ze meedenken…” Waarop mijn hersenen uiteraard overuren draaide: wie is ze? Kleine, blonde meisjes? Make-uploze grietjes met een verkoudheid? WIE?!
• Op Instagram gevolgd worden door mijn blogheldin Melissa. En dan stuurt ze ook nog DIT. *valt flauw achter laptop*
• Vriend die mij een wizard vind, omdat hij -de dag na mijn ziekenbezoek- weer geheel beter is. En mij vervolgens dit plaatje stuurt. Heus. Ik lag helemaal dubbel, toen ik de stem van Hagrid in mijn achterhoofd erbij hoorde.
• De belastingtelefoon bellen en natuurlijk iedere optie die wordt genoemd op jezelf van toepassing vinden.
• “Je bent echt een voorbeeld voor mij, ik vind je artikelen echt altijd geweldig!,” aldus één van de reacties afgelopen week. Wauw. Van dit soort reacties word ik dus écht stil. *kruipt blozend weg in een hoekje*
• Of je blijkt in een ver verleden (lees: heel ver) examen te hebben gedaan in ballet. En daar zelfs een diploma in te hebben behaald. Het heugelijke voorval kan ik zelf helaas niet meer herinneren. Voorval, ja. Gezien mijn danskunsten anno 2015 niet meer diploma-waardig zijn.
• Als mijn vriend en ik, op de dag nadat we allebei een nieuwe mobiel hebben, strontverkouden naast elkaar op de bank zitten. Vriend: “Ach… We kunnen ons tenminste allebei goed voelen over onze telefoons.” Zo is het maar net ;-)
• Dingen die alleen iemand zegt die uit regio Amsterdam komt: “Misschien kunnen we beter afspreken in Amsterdam, dat is centraler.” Lieve menschen uit Amsterdam, ik zeg het nog één keer: Amsterdam. Is. Niet. Het. Middelpunt. Van. Nederland. #doei
• Een gave klus aangeboden krijgen via LinkedIn. Who knew dat er uit mijn ‘ik heb het, maar ik doe er verder niets mee’-profiel nog iets interessants uit kon voortkomen.

Woehoe! De eerste paar dagen van 2015 zitten er alweer op. Het eerste leuke voornemen van dit jaar heb ik al volbracht: een mini-marathon houden van mijn favoriete serie Pretty Little Liars. Verder had ik deze week een ultiem Frozen-momentje, was mijn vriend vermist tijdens het aftellen en stelde ik per ongeluk een gênante vraag aan een vreemde. Nieuwsgierig?

• Lichtelijk geïrriteerd tegen vriend als ik zijn jas op een stoel zie hangen: “Hang je jas even op” Om drie seconden later schuldbewust mijn jas op een andere stoel te zien hangen. Laat maar…
• Als ik met wat vriendinnen over make-up aan het praten ben. Ik: “Mijn concealer past niet bij jullie huidtint” Vriendin 1: “Wat?” Ik: “Concealer” Vriendin 1: “Euhm.. Wat?” Ik: “Con-cea-ler” Vriendin 1: “Wat is dat?” En ik wilde al bijna een afspraak maken bij Schoonenberg Hoorcomfort.
• Vriend die naar me vanuit de woonkamer roept, terwijl ik in de keuken sta: “Kan je 3 messen meenemen?” Ik:”Hoeveel? 7?!”
• De meest awesome sneeuwpop maken die ik ooit heb gemaakt. Inclusief fancy muts, paddestoelen en bloemen. Ik voorzie een nieuwe carrière… ;-)
• Als de lampen uit zijn en alle meiden bij kaarslicht gaan kijken hoe de jongens buiten vuurwerk aan het afsteken zijn. En dat dan “Mag ik dan bij jou?” van Claudia de Breij op de radio speelt. Aw!
• Vriend die in de laatste minuut voor het nieuwe jaar nog naar de wc gaat. Dat werd dus een hysterisch: “Roy, nog 40 seconden… nog dertig… ROY JE HEBT NOG 20 SECONDEN. 15… KOM NU!!!!” Hij had het gelukkig gered.
• Als ik voor de eerste keer in het nieuwe jaar Pretty Little Liars ga kijken en door de ruimte mijn eigen cheer aan het roepen ben. “WE HEBBEN DE P-R-E-T-T-Y  L-I-T-T-L-E  L-I-E… Oh nee. Dat klopt niet.” 
• Voor de grap aan mijn vriend in de supermarkt vragen: “Wil je een K3-ijsje?” Om vervolgens te ontdekken dat je vriend al is doorgelopen en je tegen een vreemde vrouw aan het praten bent. Lees: heel hard lachen en doorlopen.