“Bij de voedselbank zoeken ze ook nog vrijwilligers, hoor,” was één van de bijdehante opmerkingen die ik kreeg als reactie op mijn post dat ik een ochtend had meegeholpen bij een daklozenopvang in New York. Toch zette dit me aan het denken. Waarom ben ik eigenlijk eerder geneigd in het buitenland mijn handen uit de mouwen te steken dan hier in Nederland zelf?
Voor mij is het doen van vrijwilligerswerk een manier om de cultuur beter te leren kennen. Toen ik in New York wandelde zag ik niet overal om mij heen luxe en welvaart, maar ook op iedere straathoek minstens één dakloze. En dat is óók New York. Hoewel ik niet naar deze stad ging met de intentie om daar vrijwilligerswerk te doen, kwam het op deze wijze wel op mijn pad. Ik vond het belangrijk om mezelf te verdiepen (en helpen!) bij mensen die om wat voor reden dan ook op straat waren beland. Dit betekent overigens niet dat ik daar met roze cape kwam binnengewandeld, hoor. In eerste instantie vond ik het ook ietwat eng. Zeker omdat werd gewaarschuwd dat sommige van hen agressief uit de hoek zouden kunnen komen. Daarom focuste ik me de eerste paar ochtenden op het inpakken van 600(!) boodschappentassen. Dat moest immers ook gebeuren.
Omdat ik de laatste zaterdag dat ik mee zou helpen veel te laat aankwam (ook het openbaar vervoer in New York laat soms wat te wensen over), heb ik buiten met een aantal daklozen of mensen met een laag inkomen gepraat. En dan is het moeilijk om je niet schuldig te voelen. Daar stond ik. Een spiegelreflexcamera in mijn tas, een iPhone 6 in mijn hand en een Calvin Klein-tas al bungelend aan mijn schouder; te luisteren naar iemand die vertelt die ochtend wakker te zijn geworden met een lege koelkast. Een knagend gevoel, wat ik ‘helaas’ al eerder heb ervaren toen ik vrijwilligerswerk deed in India. Daar kwam ik. Met een bomvolle koffer vol (overbodige) luxe, terwijl die kinderen slechts één setje kleding hadden per persoon en een voetbal welke ze met zo’n 40 anderen moesten delen. En ik voor vertrek maar zeuren dat mijn föhn “écht mee móést.”
Natuurlijk is vrijwilligerswerk doen niet je constant schuldig voelen en met meelijwekkende blik om je heen turen. Zo is het voor mij niet alleen een manier om de cultuur te leren kennen, maar ook de mensen. Zo werd ik in New York tijdens mijn tweede keer al geknuffeld door iedereen die me nog herkende van die week daarvoor en maakte ik zelfs een vriendin terwijl ik lege dozen in elkaar aan het rammen was. Eén van de groepsleiders grapte nog toen een ander ons uit elkaar wilde halen: “Don’t interrupt them, they’re bonding!” Ook in India heb ik zoveel lieve en slimme kinderen ontmoet en ben ik een maand lang ‘opgevangen’ door een Indiaas gezin die hun uiterste best hebben gedaan om zo goed mogelijk voor ons te zorgen. Zowel qua eten als veiligheid. Dit vergeet je niet. Onlangs bereikte mij helaas het bericht dat het met dit laatste project -door nieuwe regels van de Indiase regering- het helaas niet zo goed gaat. Iets waardoor je hart toch wel een beetje breekt, omdat je iedereen die het aangaat persoonlijk kent. Ik wil dan ook alles op alles zetten om hen te helpen. Zoals zij míj vijf jaar geleden hebben geholpen. En dat is zeker mogelijk…
To be continued. Hebben jullie weleens vrijwilligerswerk gedaan?
Tags: buitenland, India, vrijwilligerswerk, vrijwilligerswerk in het buitenland
Ja, ook wel eens gedaan. Ik denk er ook over na om dat nu weer op te pakken maar ik heb het mega druk. Als ik het wat rustiger krijg wil ik wel weer iets gaan oppakken, omdat ik me af en toe schuldig voel over hoe goed ik het heb en om die reden anderen die het minder hebben wil helpen. Overigens doe ik dit wel hoor, mensen die het nodig helpen. Ik steun enkele (lokale) doelen, ook mest ik regelmatig mijn kast uit en breng dit van hot naar her. Logisch allemaal, maar als je het gevoel hebt dat je niets doet, ook daarmee kun je iets betekenen voor anderen :-)! Toch hoop ik dat er snel een tijd komt dat mijn leven wat rustiger is dat ik weet een aantal uur per week wat kan gaan doen aan vrijwilligerswerk, op dit moment heb ik daar geen rust voor.
Ik heb precies hetzelfde ‘probleem’! Natuurlijk is het ook een kwestie van tijd (willen) maken, maar ik merk dat dit er thuis altijd bij in schiet. Daarom ben ik ook eerder geneigd dit in het buitenland te doen, omdat ik dan lekker aan het reizen ben en niet anders aan mijn hoofd heb. Goed trouwens dat je lokale doelen steunt en oude kleding doneert aan het goede doel. Dit doe ik ook te weinig!
Ik vind het zo ontzettend goed en knap dat je vrijwilligers werk hebt gedaan! Ik wil het zeker ook gaan doen als ik wat ouder ben!
Liefs Esmee
Wat leuk om te horen! Het is in ieder geval zeker aan te raden :-)
Wat mooi dat je dit doet. Ik zou ook graag eens naar het buitenland gaan om te helpen. In Nederland heb ik een paar maanden geholpen op een school voor kinderen/jongeren met een (ernstige) beperking. Dat was erg mooi om te doen! :-)
Wauw, wat ontzettend goed! Dan is dat project waar ik in India ben geweest misschien ook wel iets voor jou: JET van de organisatie Kindia. Maar hier vertel ik zondag meer over ;-)
Ik vind het heel mooi dat je er op ‘vakantie’ mee bezig bent vrijwilligerswerk te doen. Het lijkt me inderdaad een mooie en confronterende manier om de cultuur beter te leren kennen. Wat fijn ook dat je al gelijk vrienden hebt gemaakt! Wel erg dat het in India niet zo goed loopt … X
Ik vind het wel heel mooi dat je vrijwilligerswerk hebt gedaan! Zelf wil ik het ook nog ooit een keer doen, maar dan denk ik wel gewoon in Nederland, wanneer ik het wat minder druk heb.
Ik denk dat dit inderdaad het grootste probleem is: dat iedereen het inderdaad (te) druk heeft met zijn of haar eigen leven. Dat heb ik namelijk ook, waardoor ik vaak alleen maar op reis me inzet voor anderen (want: hoera, tijd!). Ergens best egoïstisch als je erover nadenkt, maar goed: beter iets dan niets ;-)
Wat een mooie ervaring moest dat zijn! Mij lijkt het best moeilijk om op die manier de andere kant van een stad/land te leren kennen. Ik heb in Thailand ook vrijwilligerswerk gedaan in een weeshuis, maar dat was echt zo’n lopende band vrijwilligerswerkorganisatie, elke week nieuwe mensen en die kinderen hechtten zich dan tóch aan je en daarna kom je niet meer terug. Zo sneu en heftig om te zien dat een lief kindje je haar doet en dingen probeert te vertellen, maar dat jij na 5 dagen weer weggaat.
Wauw, dit lijkt me inderdaad enórm heftig. Echt knap dat je dit alsnog hebt gedaan, al kan ik heel goed begrijpen dat je met een schuldgevoel weggaat. Daar had ik ook in beide gevallen last van!
Ik heb nog nooit iets van vrijwilligerswerk gedaan. Persoonlijk denk ik ook niet dat ik dat snel zou doen. Dat neemt echte niet weg dat ik het mooi vind van mensen die het wel doen!
Liefs, Susan
Het is ook natuurlijk niet erg als je het niet doet. Eerlijk is eerlijk: zelf heb ik het ook slechts deze twee keren gedaan ;-)
Ik vind zulke opmerkingen zoals in de eerste regel van je post zó flauw, voor sommige mensen is het ook echt nooit goed. Ik doe momenteel vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis: kleding sorteren voor vluchtelingen. En ja, ook ik heb de ‘Maar er zijn ook genoeg Nederlandse mensen die hulp nodig hebben’ naar m’n hoofd gekregen..
Wauw, wat goed! Ik kan me er ook zó aan irriteren als mensen daar commentaar op hebben. Je doet tenminste iets om een ander vooruit te helpen en daar mag je best trots op zijn. Van een nare Facebook-comment is de wereld nooit mooier geworden ;-)
Het maakt niet uit waar je dit doet, als je maar iets doet denk ik dan. Met je vingertje wijzen is dan erg gemakkelijk… Ik ben vrijwilliger bij het Ronald McDonald huis bij het VuMC in Amsterdam sinds een jaar, maar als een vriendin van mij geen huismanager was, weet ik niet of het überhaupt in mij opgekomen was of dat ik nu vrijwilligerswerk had gedaan!
EENS! Het is ook een beetje flauw wanneer mensen dan ‘kritiek’ hebben op het merk waarvóór je vrijwilligerswerk doet… Maakt dat nou uit? Ik vind het wel echt ontzettend goed van je dat je vrijwilligerswerk doet bij het Ronald McDonald huis. Het is toch helemaal niet erg dat dit toevallig op je pad bent gekomen? Je bent er in ieder geval niet voor weggelopen, en daar mag je trots op zijn ;-)
Ik heb het nog nooit gedaan in het buitenland, maar lijkt mij echt een geweldige ervaring. Zowiezo om een andere cultuur/land te leren kennen. En de mensen daar te kunnen hepen. Heel knap van je dat je dat gedaan heb!
Wat lief, dankjewel!
Heel mooi dat je dat hebt gedaan. Ik heb nog geen vrijwilligerswerk gedaan, maar het lijkt me wel leuk om te gaan doen.
Het is zeker aan te raden! Alleen al om de ‘egoïstische’ reden dat je meer gaat waarderen wat je wél hebt.
Ik vind het heel knap en ook echt gaaf. Ik zou dat bijvoorbeeld niet durven zo naar het buitenland gaan
Wat interessant dit, ik vind het heel goed en mooi dat je dit hebt gedaan!
Wat lief, dankjewel!
Mooi verwoord. Tuurlijk doe je het ook voor jezelf, ik denk ook dat je er enorm van groeit! Zelf nog nooit gedaan…x
Wat een lieve reactie, dankjewel! Nou ja… Wie weet ooit, toch ;-)?
Wat tof dat je vrijwilligerswerk hebt gedaan in New York. Ik snap die bijdehante opmerkingen trouwens niet echt. Moet het uitmaken waar je helpt?
Voor sommige mensen helaas wel… Al denk ik overigens niet dat de persoon in kwestie die deze reactie heeft geplaatst het daadwerkelijk lullig bedoelde. Maar goed, neemt niet weg dat het een beetje een flauwe opmerking is ;-) Iets doen is inderdaad beter dan niets doen.
Ook ik heb vrijwilligerswerk gedaan in het buitenland (Ghana). In Nederland zou ik het ook wel gedaan hebben, maar niet als ik me er door een te druk leven niet helemaal voor in kan zetten. Hier in Colombia zou ik ook wel vrijwilligerswerk willen doen. Hier is echt zoveel nodig om te verbeteren. Misschien komt dat er ooit nog eens van :)
Ik kan me heel erg in je reactie vinden. Zelf houd de drukte mij ook tegen om hier wat toe. Ik vind het overigens allang goed van je dat je überhaupt overweegt om in Columbia vrijwilligerswerk te doen. De meeste mensen zouden er niet eens aan denken ;-)
Vrijwilligerswerk is altijd ‘leuker’ in het buitenland, zelf ga ik aankomende zomer voor drie weken naar Myanmar om een studentenhuis te bouwen! Ervaringen die je nooit meer zult vergeten! Misschien dat je ook mee kunt? ;)
Wauw, wat klinkt dat tof! Al weet ik niet of je mij een hamer of schroevendraaier moet toevertrouwen ;-) Doe je dit via een organisatie?
World Servants! Vaak is het merendeel meiden die meegaan!
Wat leuk, ik ga me erin verdiepen! Had er namelijk nog nooit eerder van gehoord ;-)
Ik zou dit jaar vrijwilligerswerk doen in een weeshuis in Marokko, maar dat ging helaas niet door omwille van mijn gezondheid..
Wat rot om te lezen :-( Maar je mag trots zijn dat je überhaupt de goede intentie had, ondanks je gezondheid. Dat vind ik sowieso al ontzettend knap! Ik denk dat het merendeel andere prioriteiten zou stellen… (Niet dat ik hen dit kwalijk neem ;-))
Ik vind het juist heel tof dat je zoiets doet in het buitenland! Ik doe elke zondag aan vrijwilligerswerk. Ik geef huiswerkbegeleiding aan scholieren. Onwijs leuk!
Wauw wat goed! Ik vind het ook knap dat je dit iedere week blijft doen. Daar heb ik echt bewondering voor!
Ik vind het heel goed dat je vrijwilligerswerk gedaan hebt in New York én India – dat wist ik nog niet! Wel heel naar dat het niet zo goed in India gaat, vooral als je ze inderdaad ook nog persoonlijk kent! Ik heb altijd vrijwilligerswerk willen doen, maar ik heb alle tijd van de wereld, maar ik ben ziek. Als ik ooit de kans krijg – als ik hopelijk minder ziek wordt – zou ik het heel graag willen doen, maar helaas heb ik die mogelijkheid nu gewoon niet.
Vanwege je ziekte mag je jezelf geen verwijten maken dat je géén vrijwilligerswerk doet. Het feit dat je het überhaupt overweegt -ondanks dat je ziek bent- zegt al heel veel. Belangrijker is nu inderdaad om je te focussen op jezelf. En dat is echt niet egoïstisch: je moet eerst zelf helemaal beter worden, voordat je een ander kan helpen. Ik duim met je mee!
Ik vind het super dat je dit gedaan hebt *en dat je het ook durfde trouwens!* Ik vind het mooi als mensen zich zo belangeloos kunnen inzetten voor anderen. M’n ouders doen het ook veel, en als ik zie hoeveel tijd ze daarin steken: petje af. Vroeger hielp ik ze wel eens, ook met collecteren bijvoorbeeld, maar ik zie dat niet echt als vrijwilligerswerk van mezelf, snap je? Haha. Ik zou wel heel graag mee doen aan een Maatje-project, om eenzame mensen gezelschap te bieden. Misschien is dat een mooi 2016 doel voor mezelf. Je inspireert me in ieder geval zeker!
Ik snap je, haha! Vroeger liep ik ook weleens met mijn moeder mee wanneer ze ging collecteren, maar dat tel ik inderdaad ook niet mee als vrijwilligerswerk. Omdat ik gewoon te jong was om het met bewuste intentie te doen. Trouwens wel ontzettend leuk en vooral goed dat jouw ouders zich zo actief inzetten als vrijwilligers. Echt top!
Zo herkenbaar! Ik heb vorig jaar ander halve maand vrijwilligerswerk in Zuid-Afrika gedaan. Dat gaf me veel voldoening maar je wordt ook met je neus op de feiten gedrukt dat als je ergens anders geboren was je leven er wel heel anders had uit kunnen zien. En dat knaagt zelfs als je nog terug bent! Ik vind het super goed dat je het gedaan hebt. Ik denk dat het voor iedereen een eyeopener is om zich eens belangeloos in te zetten voor de medemens.