Wekelijks, tegenwoordig zelfs dagelijks, krijg ik diverse vragen en verzoeken in mijn inbox. Zowel in e-mailvorm als privébericht op Facebook. Hierbij wordt bijvoorbeeld advies gevraagd omtrent mijn werk of blog. Helemaal niet erg natuurlijk. Sterker nog: leuk juist! Toch kan er mezelf soms ook enorm aan ergeren. Waarom, dat leg ik uit in deze post.
“Hé Femke ken jij bloggers die…”
Veelvuldig word ik aan de mouw getrokken of ik bloggers ken die goed zijn met eten, briljante DIY’s maken of bijvoorbeeld uitblinken in het delen van sporttips. Prima. Al denk ik in sommige gevallen ook: ‘Waarom moet ik jóúw huiswerk doen?’ Begrijp me niet verkeerd. Natuurlijk vind ik het fijn als iemand op mijn mening vertrouwt, maar soms denk ik ook: ‘Waarom moet ik voor jou een shortlist aan goede food/diy/fitbloggers opsommen?’ Als je zelf even op deze termen googelt zul je vast snel verschillende toffe bloggers tegenkomen. En dan kan ik hier altijd nog feedback of mijn aanvullingen op geven.
“Ik ben bezig met een project. Weet jij hoe we dit moeten aanpakken?”
Tegenwoordig storten steeds meer bedrijven zich op social media en blogs. Een goede ontwikkeling, maar veelal ook een reden voor kennissen om mij om advies te vragen. Wat bijvoorbeeld mijn beste tips zijn hoe social media te gebruiken binnen een bedrijf. Of hoe bloggers het beste te betrekken bij een nieuw project. Natuurlijk vind ik het stiekem een eer dat ze mijn mening willen weten en wil ik uiteraard niet na ieder gesprek roepen ‘Dat is dan €150’. Toch wordt er voor mijn gevoel wel te vaak vergeten dat dit mijn báán is. En dat van heel veel anderen. Natuurlijk mag je altijd vrijblijvend om advies vragen, maar… Dit betekent ook dat ik vrijblijvend mag antwoorden.
“Weet je toevallig of [vul naam redactie in] op zoek is naar freelance tekstschrijvers?”
Het is op dit moment moeilijk om als (startende) tekstschrijver slash journalist aan werk te komen. Iets wat ik maar al te goed snap en anderen dan ook graag bij wil helpen. Ik heb immers ook vaak genoeg hulp gehad. Toch ben ik geen opdrachtgever die spontaan werk kan creëren (I wish). Vaak probeer ik in zo’n situatie wel uitgebreid tips te geven. Hoe iemand zichzelf meer in de kijker kan spelen en welke bedrijfswebsites ze in de gaten moeten houden. In 9 van de 10 gevallen krijg ik hierop nóóit meer reactie terug. Ligt dit aan mij, of is dit enórm onbeleefd? Misschien werp ik je geen functie in de schoot, maar ik heb wel zowat een essay geschreven met tips. Een simpele ‘Jammer, maar toch bedankt’, is toch zo getypt?
“Zou jij feedback willen geven op mijn blog”
Een ander populair verzoek: Of ik feedback kan geven op een individueel blog. Hoewel ik het ontzettend leuk vind om blogs te lezen en nieuwe blogs te ontdekken, zou het echt een dagtaak worden als ik hieraan begin. Ik geef dit altijd gewoon eerlijk aan, maar verwijs ik wel door naar mijn artikelen die bol staan van de blogtips. Ook hierop krijg ik zelden tot nooit meer antwoord. Dat is toch gek?
“Heb jij tips hoe ik mijn blog het beste kan promoten?”
Zie vorige punt…
Ik hoef echt geen bloemetje. Of hysterische dankbaarheid. Een gewone simpele ‘dankjewel’ is voor mij écht voldoende. Het is voor mij ook absoluut niet de bedoeling om nu mensen af te schrikken. Vragen staat uiteraard nog steeds vrij en ik ben ook een ferme gelover in het uitwisselen van tips. Vergeet alleen niet de mail te eindigen met een ‘dankjewel’ of –wanneer je echt punten wilt scoren- een ‘dankjewel voor alle moeite’. En dan zeg ik in het vervolg met een vrolijke smiley: Graag gedaan :-)!
Hebben jullie weleens dergelijke situaties meegemaakt? Hoe gaan jullie hiermee om?
Hm ja, heel bekend inderdaad… Soms zijn er inderdaad andere bloggers die om tips vragen, maar bij mij antwoorden ze wel vaak terug (gelukkig!). Bij bedrijven zit dat anders, als die een voorstel doen voor bijvoorbeeld een bepaalde samenwerking, en je doet zelf heel erg je best om iets tofs te bedenken en schrijft een mooie mail, en dat ze dan nooit meer antwoorden. Super onbeleefd. Dat ligt ook wel samen met vergoedingen van 20 euro trouwens, waar ik dan niet mee akkoord ga :) Ik kan me in jouw situatie ook heel goed voorstellen dat al die gevallen nogal onbeleefd aanvoelen! Liefs!
Kan ik me goed voorstellen ja. Ik moet bekennen dat ik ook wel eens een beetje brutaal advies aan anderen vraag (onder het mom; niet geschoten is altijd mis), maar er vervolgens niet op reageren zou ik niet over m’n hart krijgen.
Advies vragen die ik regelmatig krijg zijn; hoe teken je met een tekentablet? (Google en gij zult vinden), naar welke dokter moet ik met mijn klachten? (ehh, hoe moet ik dat weten?) en wil je me helpen met een goed content opzetten? (als ik alle tijd van de wereld zou hebben, maar nee).
Dat nooit meer iets horen nadat je een reactie hebt gestuurd of iemands vragen hebt beantwoord, herken ik helaas. Mensen sturen soms de raarste vragen of denken dat ik een reisbureau run en als ik dan reageer, hoor ik nooit meer iets, laat staan dat wr een bedankje vanaf kan.
Ik wil graag mensen helpen, maar heb inmiddels ook het punt bereikt dat ik niet meer wil reageren op zulke e-mails… :/
Ik snap inderdaad wel dat ze jou vragen! Wel heel jammer dat het zo als vanzelfsprekend wordt ervaren en dat je dan geen reactie meer terug krijgt… Heel veel mensen snappen inderdaad niet dat het echt werk is en veel tijd kost. Maar natuurlijk wil je graag helpen, lijkt me lastig om hier keuzes in te maken :)
Groot gelijk heb je! Ik denk dat jouw mening veel waard is, maar het is inderdaad ook je baan. En een beetje googelen kan geen kwaad ;)
Maar als ik wist dat je eerst gratis advies gaf… Damn, nu ben ik te laat ;) :P
Heel erg herkenbaar. Ik heb een aantal mensen in mijn omgeving die ik ook advies geef over hun blog/website/social media gebruik. Maar dat zijn goede vrienden en dat doe ik met liefde.
Ik krijg ook vaak mailtjes of ik over mijn werk adviezen wil geven, van volslagen onbekende. Nee, ik ga je niet vertellen hoe je vrijwilligers regelt of hoe je een festival moet organiseren. Dan loop ik mijzelf een beetje voor de voeten he? Als ik iemand anders vertel hoe je mijn werk moet doen. Nee, wat dat betreft moeten mensen het maar zelf uitzoeken. Ik wil best gratis advies geven, maar dan doe ik dat omdat ik denk dat de ander daar iets aan heeft, niet omdat de ander daar omvraagt :)
Wauw dat mensen advies vragen en niet meer reageren kan ik echt niet begrijpen! Ik heb gisteren nog iemand advies gegeven en gelukkig krijg ik tot nu toe ook altijd waardering daarvoor
Ik denk dat elke ervaren blogger hier uitgebreid over mee kan praten. Ik kreeg ooit zelfs een mailtje van een meisje dat zogenaamd een spreekbeurt over bloggen aan het maken was voor de middelbare school. Maar die mail was wel verstuurd vanuit een mailadres van een blog. Beetje dom. Als je hulp of advies wilt, ben ik best bereid te helpen, maar wees dan eerlijk.
Hmmm, ik heb het geloof ik nog niet zo mee gemaakt. Maar lijkt mij idd ook op een gegeven moment wel vervelend worden…
Heel erg begrijpelijk dat je dit als vervelend beschouwt! Wat naar dat mensen niet reageren als je ze juist zo goed helpt :( ik verbaas me er soms nog steeds wel eens over hoe asociaal mensen kunnen zijn! Hopelijk zijn er ook genoeg mensen die je wel met respect zullen behandelen!
Liefs XXX
Herkenbaar.. Ik vind het op zich niet erg, maar ik vind het zo storend dat als ik geantwoord heb ik dan noooooit meer iets terug hoor. Terwijl ik vaak juist nog even een vraag stel, omdat ik geïnteresseerd ben.
Aan de ene kant is het natuurlijk een groot compliment, maar het is vanuit jou gezien ook erg logisch dat je niet in kan gaan op alle vragen die je gesteld worden. Persoonlijk ben ik richting bedrijven vrij duidelijk en doe ik niets ‘zomaar’ op het moment dat er niks tegenover staat. Maar medebloggers of mensen die graag advies willen, help ik meestal wel, tot op zekere hoogte :)
Dat mensen je eerst om advies gaan vragen en ze dan niet meer reageren als je ze een uitgebreid en eerlijk antwoord geeft (dat ze niet aanstaat), herken ik wel. Regelmatig krijg ik mailtjes van mensen die nét een dag hun blog online hebben staan en dan willen weten hoe je aan gratis producten komt. Als ik dan zeg dat ze het daar niet voor moeten doen, maar voor hun plezier en het dan vanzelf wel gebeurd, krijg ik meestal niet eens een bedankt voor je advies terug.
Ik heb het zelf gelukkig ook nog nooit zo meegemaakt (hooguit broertje die hulp vroeg bij Engels, omdat hij daar wat moeite mee had, maar dat vind ik anders – en ik weet dat als hij niet had bedankt, dat mijn moeder wel op hem zou mopperen haha). Manlief vanuit zijn werkveld wel: hij is systeembeheerder, en zijn moeder vond het gewoon vanzelfsprekend dat als ze weer iets aan haar computer- of printerinstellingen gesloopt had (en dat was op een gegeven moment zo’n beetje wekelijks, geen idee hoe ze dat voor elkaar kreeg) hij wel langs zou komen om het voor haar te repareren. Soms zat daar echt úren werk in. Héél soms kreeg hij een ‘nou, bedankt howhr …’, maar op een gegeven moment durfde hij er eigenlijk niet meer ‘gewoon’ heen te gaan, want elk bezoekje zat hij alleen maar bij die computer.
Oeps, nu voel ik me een beetje schuldig tegenover je, omdat ik je om hulp gevraagd heb toen ik er echt niet meer uit kwam. Ik weet stiekem wel dat je het superdruk hebt. In ieder geval bedankt voor alle moeite ;)
Liefs,
Nadeche
Aaw, Nadeche! Maar jij hebt gewoon weer gereageerd ;-) Dus dan hoef je je absoluut niet schuldig te voelen!
Ik herken het vaak met vrienden of vriendinnen die bloggen. Ze vragen me dan hoe ik dit of dit verwerk of welk thema ik heb en. Van zodra ze hun antwoord hebben gehad hoor ik ze niet meer. Of enkel wanneer ze een nieuwe vraag hebben. Tja, ik heb soms ook uren moeten sleutelen aan iets..waarom zouden zij het niet uitzoeken zodat ze het ook weten voor in het vervolg?
Ik ben vrij nieuw in de blogwereld dus heb hier niet in deze mate ervaring mee, maar kan me goed voorstellen dat je deze situaties een beetje zat raakt.
Jeetje wat onbeschoft eigenlijk om niet even te bedanken. Ik heb ook wat mensen die websites ontwerpen gemaild en kreeg vaak gratis advies. Ik bedank altijd heel erg. Dat is toch normaal als iemand je helpt, betaald of gratis maakt niet uit, iemand stopt wel tijd in jou.
Hoi femke,
Ik kan me inderdaad voorstellen dat dat irritant is.
Ik heb in het verleden “vrienden” gehad die ik veel hielp met de pc. Veel leren enz. Toen ze het allemaal onder de knie hadden, was ik bedankt en niet meer welkom. Leuke vrienden heb je dan he,?
Zelf vind ik het heel leuk om mensen te helpen. En het hoeft echt niet altijd een financiële vergoeding op te leveren. Maar mensen zullen je wel eerder gaan volgen en je aanbevelen bij anderen.
Als ik een vraag veel voorbij zie komen, ga ik er een artikel over schrijven zodat ik in het vervolg gewoon kan doorverwijzen. Maar een beetje waardering is soms ver te zoeken.
Gelukkig heb ik hier online nog niet echt slechte ervaringen mee.
Groeten chris
Er is niks zo irritant en repectloos als niet (meer) reageren op een e-mail, dus ik snap je heel goed!
nu begin ik mij af te vragen of ik je teruggemaild heb toen… ik geloof het wel zo niet dan trek ik het boetekleed aan en zeg ik sorry! want alles wat je hier schrijft is inderdaad erg onbeschoft!
Herkenbaar! Heb er ook eens een artikel aan gewijd. Ik heb daarom een FAQ-pagina gemaakt. Niet dat mensen dat nou massaal lezen, maar het helpt wel om een template te hebben en een rondje mail te copy pasten, met doorverwijzing naar deze pagina ;-)
Ik ben ook echt klaar met gratis advies geven. Het ligt ook een beetje aan de manier waarop het gaat en hoe iemand zelf te werk gaat. Veel (startende) webwinkeliers bijvoorbeeld, weten mijn inbox te vinden. Soms met complete ondernemingsplannen en feedbackvragen voor social media campagnes of een logo en… geen tijd voor! Korte concrete vragen vind ik prima en stel ik zelf ook aan anderen. Maar ik vraag me echt vaak af waarom mensen zelf Google niet kunnen vinden…
Met familie/bekenden vind ik het wel lastig soms. Dat je op een feestje binnenwandelt en je wordt overdonderd met een: ‘Ik wil dus ook een webwinkel/blog beginnen! Vertel eens hoe je dat doet/wil je me helpen/kunnen we meeten voor koffie?’
Hier word ik wel steeds harder in, maar toch knaagt het schuldgevoel wel eens.
Ik krijg de laatste tijd veel mailtjes en privé berichtjes op Facebook van moeders die ook net een mamablog zijn begonnen met de vraag of ik hun blog wil promoten op mijn pagina. De reden die zij dan opgeven is omdat zij hun bereik willen vergroten. Ja, dat wil ik zelf ook ;-) Toch reageer ik altijd netjes op dit soort berichten en hoor je ook niets meer. Laatst was er wel één die mailde en zei dat ze bereid was om ervoor te betalen. Toen ik mijn standaard tarief voor een advertorial doorgaf was het te duur. Prima, dat had ik van tevoren al voorzien, maar het lijkt wel alsof iedereen die net gaat bloggen er geen moeite meer in wil steken. Dat is natuurlijk niet zo, maar zo voelt het dan wel.
Oh, dit is zo herkenbaar! Misschien krijg ik niet dezelfde vragen als jij, maar wel constant over mijn fotografie (terwijl ik daar niet eens een pro in ben). Gisteren vroeg iemand (die ik nauwelijks ken) nog aan mij of ik niet volgende week naar Amsterdam kan komen om haar en haar collega’s een spoedcursus fotografie kan geven. Voor niks.. Tsja, vind ik best een beetje gek.
Ik begrijp je helemaal! Ik vind het zo onbeleefd als er iemand een mail stuurt met een vraag, ik er op antwoord en ik niet eens een bedankje terug krijg … echt jammer vind ik dat.
Goed artikel!
Ah nou dat heb ik dus ook een keer meegemaakt. Een blogger die tips en feedback wilde. Dus ik een mega lange mail getypt, kreeg ik niet eens antwoord terug. HALLO, als je in het echte leven iets gratis krijgt zeg je toch ook dank je wel? Dat doen we dus nooit meer he, gratis advies geven (aan onbekenden).
Het is strontvervelend! Idem met bedrijven die niet eens de moeite nemen om te antwoorden! In het begin dat ik blogde heb ik heel veel zelf uitgezocht en ik vind het ook wel een beetje irritant als ik mails krijg met vragen waarvan ik denk: die heeft nog nooit Google open gedaan…. Maar ach, ik help graag mensen uiteindelijk.
Ik merk het in de winkel ook. Klanten vinden het maar vanzelfsprekend dat we helpen; maar steeds minder krijgen we ook effectief een ‘dankjewel’ terug. Ook al doen wij soms iets meer dan wat van ons verlangd wordt, omwille van de klant.
Het is volgens mij iets eigen aan deze tijd, maar niet zo leuk!
Zo, dat is wel erg onbeschofd. :/
Klinkt heel begrijpelijk! Gelukkig sta je over een tijdje zelf ook eens in de spotlight op mijn blog, dat mag ook wel eens!
Ik krijg zeker niet zoveel mails als jij, maar herken het wel. Over bloggen zelf krijg ik weinig vragen, af en toe één. Meer gaan de vragen over emigreren naar of reizen in Colombia. En dat vind ik ook altijd heel leuk om te antwoorden. Heb daar al diverse nieuwe contacten hier uitgehaald. Vaak denk ik wel: kijk even verder op mijn blog en je leest het antwoord..
Heel herkenbaar! Niet met mijn blog, maar wel als grafisch ontwerper. Mensen denken dat je dan wel ‘even’ een postertje in elkaar kan zetten voor ze of een uitnodiging of een website. Dat is dus mijn werk, of het nou veel tijd kost of niet, je zal me toch echt moeten betalen. Ik ben niet voor niets 10 jaar naar school geweest!