Hé, hallo! Daar ben ik weer. Ineens verdween ik van de online radar. Als je me volgt op Instagram, heb je de belangrijkste reden hierachter wellicht meegekregen: mijn oma is overleden. 

Tijdens onze vakantie in Spanje werd mijn 93-jarige oma opgenomen in het ziekenhuis met een buikgriep. En toen ging het ineens heel hard. Mijn oma woonde nog zelfstandig. Binnen een tijdbestek van weken, dagen en uiteindelijk zelfs uren, werd de prognose met de keer slechter. Van “ze moet naar een verzorgingstehuis” naar “het wordt een hospice” tot “als je haar nog wilt spreken moet je nú komen, want het kan binnen een paar uur over zijn”. Je kunt je vast wel voorstellen wat dat met een mens doet. Om het zo maar te zeggen.

Bizarre droom

Sinds mijn vakantie ben ik samen met mijn familie dan ook vrijwel elk vrij moment in het ziekenhuis geweest. Om en om zaten we in haar kamer. Het meest bizarre van alles? In de nacht van donderdag 17 oktober op vrijdag 18 oktober droomde ik over haar. Oma zei in mijn droom op nonchalante toon en bijna schouderophalend tegen me: “Je hoeft om mij niet te huilen, hoor. Het is goed zo.” Toen ik wakker werd, had papa me gebeld. Ze was die nacht overleden.

“Waarom wilde ik dit ook alweer doen?”

Een week later volgde de uitvaart, waar ik zelf ook gesproken heb. Al moet ik bekennen dat ik van tevoren nog wel even geëmotioneerd en zenuwachtig dacht: “Waarom wilde ik dit ook alweer doen?!” Tijdens het oefenen was ik geen enkele keer door de tekst heengekomen, zonder een mini-breakdown. Maar niets zeggen voelde voor mij niet als een optie. Uiteindelijk ben ik dan ook blij dat ik het heb gedaan. Voor oma. En misschien heeft die gedachte me geholpen om er voor de eerste keer zonder waterval aan tranen doorheen te komen.

Verjaardag

Nog vreemder: in het weekend na de uitvaart vierde ik mijn verjaardag. Op maandag 28 oktober mocht ik namelijk 28 kaarsjes uitblazen en zou nóg gekker voelen om het niet te vieren. Gelukkig is het een heel fijn feestje geweest en heb ik me dankzij iedereen die er was me écht jarig gevoeld. Op mijn verjaardag zelf gingen Roy en ik gezellig samen naar de Efteling. Ook dat was onwijs fijn. De meeste spannende attractie (De Baron) sloeg ik dit keer alleen even over. Ik vond dat ik de afgelopen periode wel genoeg spanning had gehad in mijn leven. Dat kunnen jullie vast met me eens zijn, toch?

Liefs,
Femke

FACEBOOK * INSTAGRAM * YOUTUBE * TWITTER

Fotografie: Celine Verhoef