Kijk mijn vriend en ik eens lief wezen op Tweede Kerstdag – soort van. We probeerden nog de oppaskatten over te halen hun inner Doutzen Kroes te channelen, maar ze hadden er helaas weinig zin in. Deze week hielp ik een vriendin bij een fotoshoot, was er onzekerheid wie de échte vader van Harry Potter is en had ik wel een heel -erm- triestig kerstontbijt.

• Vriendin als we de foto’s van de promoshoot voor nieuwe girl platform aan het bekijken zijn: “Hier probeer ik te knipogen… Oh nee. Zo lach ik gewoon.”
• Als de vader van diezelfde vriendin vraagt wie haar make-up zo mooi heeft gedaan. “Oh, dat is een meisje die bij de M.A.C. werkt” *vader kijkt me bedenkelijk aan* “Dat is een groot make-upmerk.” Hij vroeg zich al af waarom iemand die verantwoordelijk is voor je Happy Meal, zo goed is met eyeliner en lipstick.
• Een middag alleen thuis zijn om vervolgens jezelf te trakteren op chocoladefondue én een mini-marathon Pretty Little Liars. Lees: pan met gesmolten chocolade op schoot en genieten maar. #heaven
• Meer dan 1000 volgers via Instagram behalen. Wiehoe! #makesmehappy
• Nadat mijn vriend en ik Harry Potter and the Deathly Hallows Part 2 hebben gekeken. Vriend: “Maar. Ik snap het niet… Is Sneep nou de vader van Harry?” Je snapt: ik kwam niet meer bij.
• Mijn schoonvader die minstens net zo dol is op All You Need Is Love als ik. Tot ergernis van mijn vriend en andere familieleden die hierdoor ieder jaar noodgedwongen moeten kijken en een “ssst!” krijgt toegeworpen als ze ook maar íéts zeggen. Zeldzaam moment dat ik compleet oké ben met een dictatuur.
• Vergeten om boodschappen te doen voor het kerstontbijt, om zo noodgedwongen op kerstochtend op een ietwat taaie boterham met pindakaas te moeten knabbelen. En een bonbon om het een beetje te compenseren.
• Oppaskat die als kerstmaal een duif had gevangen en ontleed op de bank in de woonkamer. Feliz navidad.

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar bij mij heeft de kerstkoorts nu toch wel zijn hoogtepunt bereikt. Overal gezellige lichtjes, kerstborrels én een volgeplande agenda met diners. Deze week leek het alsof Rudolf The Red Nosed Reindeer een number two had gedaan in ons huis, hadden mijn vriend en ik -weer- een bizar telepathisch moment en viel ik bijna flauw achter mijn laptop.

• Als mijn moeder vier dozen met kerstversiering in de woonkamer heeft staan en ik toegezegd om te helpen. Ik: “Hoeveel wil je wel niet neerzetten?” Mama: “Oh, niet zo veel…” Om vervolgens -drie uur later- in iedere hoek wel een knutselwerkje, kerstmuts of glitterkaars te hebben staan.
• Zwager: “Hoe heet die vrouw van Marco Borsato ook alweer?” Ik: “Leontien” Zwager: “Ooo, is dat Leontien Van Moorsel?” Ik: “Nee, Leontien… Borsato!”
• Ontdekken dat je blogheldin Nancy weet van je bestaan én je ook nog eens tagt op haar blog. *valt flauw achter laptop*
• Bizarre gewaarwording: ik die met een glimlach met SPSS aan het werken is. Gewoon omdat ik mijn afstudeeronderzoek ZO interessant vind. Nee, dit had ik ook niet verwacht.
• Zoveel gave producten voor de aankomende winacties mogen ontvangen dat je denkt: “Zou iemand het merken als ik iets voor mezelf hou?”
• Mijn vriend en ik die allebei schoon genoeg hebben om steeds achter de tv te kruipen en precíés tegelijkertijd elkaar app’en: “Zullen we eens een drankje gaan doen?” Echt. We gaan teveel met elkaar om. #creepy
• Dat wederkerend gevoel van vrijheid als je steeds herontdekt dat je morgen niet naar school hoeft. Dat had ik afgelopen dinsdag. Zo’n 37 keer
• Op maandagavond als één van de weinigen níét stinkend jaloers naar de Victoria’s Secret Fashion Show kijken. Deze vrouwen hebben er gewoon keihard voor gewerkt. En eerlijk? Ik zou het er niet voor over hebben.
• Grappig feitje over 18 december 2014: mijn ouders zijn 33 jaar getrouwd, mijn schoonouders 32 jaar samen en mijn vriend en ik 4 jaar en 4 maanden. Er is toch iets aan de hand met deze datum…

*tromgeroffel* Nog maar één week totdat de kerstvakantie begint. Wiehoe! Deze week was ik het pity project bij een tankstation, werd ik een soort-van uitgescholden door mijn 8-jarig nichtje en ondervond ik het hoe het was om te lijden aan het Sneeuwwitje Syndroom. Benieuwd?

• Spontane pakjesavond met vriend. Hadden we op 5 december allebei een cadeautje voor elkaar gekocht én een gedichtje geschreven, zonder dat we dit van elkaar wisten. We lagen helemaal dubbel toen we allebei onze verrassing aan elkaar onthulden. Hoe is het mogelijk?
• Als we met het 8-jarige nichtje van mijn vriend een woordspelletje aan het spelen zijn. Ik: “Een woord dat begint met een L…  Eurm. Ik weet zo gauw even niks?” Nichtje: “LOSER!”
• Wanneer ik voor mijn vriend struikel op de trap. Vriend: “Als je toch valt, doe dat dan voor mij en niet op de trap.” Point taken.
• Alle ophef rondom de nieuwe Jumbo-reclame niet snappen, maar dit artikel (’10 verwarrende beelden uit het Jumbo-kerstlief’) toch echt wel hilarisch vinden.
• Het pity project zijn van het lokale tankstation. De benzineklep van de auto niet open krijgen en gedwongen (“Mag ik jou iets gênants vragen?”) hulp vragen bij een man die naast je staat. Om vervolgens -10 minuten gestuntel verder- erachter gekomen dat je tijd om te tanken is verlopen. Gelukkig aanschouwde een andere man mijn blik van paniek en liet me voorgaan. En ja: het is uiteindelijk gelukt. Pfiew.
• Vanuit de auto binnen 10 minuten twee verschillende eekhoorntjes spotten. Vader: “Ze komen op je af!” Ik: “Dat noemen ze het Sneeuwwitje Syndroom”
• De fan-tas-tische (en hilarische!) logica van Iris: “Ik ontmoette Femke op het HEMA hoofdkantoor, want Femke schrijft ook voor HEMA. Het eerste wat mij aan haar opviel was dat ze een konijnenhoesje om haar telefoon had. Ik kan dus niet anders dan concluderen dat Femke een fantastisch mens is.” #bunnybuddies
• De meest bizarre blogmail ever krijgen. “Voor het theater zijn we op zoek naar een ‘versleten knuffel’. Ben je bereid een knuffel te verkopen?” IEWL. Ga. Naar. De. KRINGLOOP. #digitaleaanranding 
• Bezig met waanzinnig leuke winacties organiseren. Whoop, whoop! Een kleine sneak peek spot je al op de FB-pagina…