Het grote nadeel als je op je blog een persoonlijk nieuwtje dropt en van tevoren alleen je ouders, vriend en slechts twee vriendinnen hebt ingelicht: er ontploft zowat een bom. Een tijdje geleden vertelde ik dat ik graag in mijn eentje naar New York zou willen en sindsdien ben ik bestookt met vragen. Hoe zit het nou?

“Pap, mam… Ik wil een wild plan aan jullie voorleggen,” aldus ik, wanneer ik op zondagavond na een lange dag in Amsterdam met hen aan tafel zit. Lees: Akelige Stilte 1 doet haar intrede. “We luisteren…,” onderbreekt mijn vader de nagalm van een neergelegde vork. “Oké, ik wil in september voor een maand naar New York. Alleen.” Akelige Stilte 2 overtreft Akelige Stilte 1. Vader concludeert: “Dat is inderdaad een -erm- wild plan.”

Een nieuw jaar, een nieuw decennium. Dat is wat ons te wachten staat in 2020. Maar eerst een beknopte terugblik op de afgelopen tien jaar. Mijn eerste tien volwassen jaren. Gevuld met hoogtepunten, maar ook tal van momenten waarop de realiteit van het leven keihard op de deur bonkte.