Of je nu net je diploma in ontvangst hebt genomen, bent teruggekeerd van een grote wereldreis of workwise een grote mijlpaal hebt behaald, de grote vraag die iedere keer opnieuw zijn entree maakt is: “En nu?” En nu… Ben ik daar toch wel een beetje klaar mee.
En nu? Een tweede boek?
Eén van de topics die ik in mijn boek behandel is het belang van vieren van successen. Het is namelijk heel makkelijk om het vieren van een persoonlijke overwinning voor jezelf uit te schuiven met de gedachte ‘dat komt later wel’ of ‘zo bijzonder is het helemaal niet’. Een gevoel dat wordt versterkt door die ene nieuwsgierige en alsmaar terugkerende vraag uit je omgeving: “En nu?” Vooral als je daar eigenlijk helemaal geen antwoord op hebt.
Zelfs toen mijn boek nog geen week in de schappen lag, kreeg ik deze vraag al toegeworpen. Met vaak na de ‘En nu?’ ook nog de toevoeging ‘Een tweede boek?’. (Driewerf hoera dat ik nu kan zeggen: ‘Voorlopig niet, maar wel een tweede druk.’). Ook een vriendin die een jaar in Australië had gewerkt en gereisd, deed onlangs bij mij haar beklag. “Ik was nog geen dag terug of mensen wilden meteen weten wat ik ging doen nu ik weer in Nederland was. Wanneer ik zeg dat ik dit nog niet weet, krijg ik de meest vreemde blikken.”
Angst om stil te staan
Er heerst namelijk een angst om stil te staan. En hoewel ik soms met smacht uitkijk naar rustigere periodes, zal ik ook niet ontkennen me weleens onrustig te voelen als er geen groots project op de planning staat. Als ik de volgende stap nog niet heb bedacht. Niet eens zozeer vanwege de verwachtingen van anderen, maar bovenal die van mezelf.
Gelukkig dogen die inner mean girl en ik inmiddels elkaar, maar dit neemt niet weg dat ze soms verwaand een wenkbrauw optrekt als er wordt gevraagd ‘wat mijn toekomstplannen nu eigenlijk zijn’. Gevolgd door die afkeurende blik wanneer je antwoord à ‘Eh… dat weet ik nog niet’ niet afdoende blijkt te zijn.
Jouw persoonlijke versie van succes
Wat ik je echter wil meegeven is: People judge you no matter what you do. So live the life you fucking want to. Je bent niemand een verantwoording schuldig voor de route die je in het leven aflegt. Perfect uitgestippeld dan wel een wandeling buiten de gebaande paden. Het is belangrijker dat je leven succesvol voelt voor jou, dan dat het lijkt alsof je succesvol bent in de ogen van anderen. Of je nu als een razende verdergaat met het volgende punt op je checklist, of onderuitgezakt op de bank voor de twaalfde keer de Harry Potter-reeks erdoorheen jaagt (hear, hear!).
En ik? Ik dobber momenteel mentaal op een meertje met een glas champagne in mijn hand. Te genieten van mijn persoonlijke successen. Waarvan genieten van deze innerlijke kalmte misschien wel mijn grootste persoonlijke overwinning is.
Liefs,
Femke
P.s. Vind je misschien ook leuk: in samenwerking met opleidingsinstituut Schouten & Nelissen heb ik de training Jouw weg naar persoonlijk succes en geluk ontwikkeld. Tijdens deze training leer je jouw go getter-mentaliteit effectief om te zetten naar een persoonlijk kompas voor geluk en succes. Lees hier meer.
FACEBOOK * INSTAGRAM * YOUTUBE * TWITTER
Fotografie: Fleur Joesten
Heel mooi geschreven en het is inderdaad een herkenbaar fenomeen. Ik voelde vooral na mijn afstuderen heel erg de druk om direct nieuwe mijlpalen te creëren. Voor stilstaan en vieren was geen tijd. Gelukkig gaat dat laatste me nu ook iets beter af. Maar ‘En nu?’ is nog steeds niet mijn favoriete vraag om in mijn schoot geworpen te krijgen ;)
Precies! Ben nu zelf net geslaagd en heb al zo ontzettend veel de vraag gekregen “En nu?”. Zelfs eentje “Dit hoef je nog niet helemaal uitgebreid te vieren hoor. Slagen voor je VWO van de middelbare is immers super simpel; ga eerst maar slagen voor de universiteit. Dan krijg je van ons ook een passend cadeau.” (Achtergrond info: ik kreeg een mini flesje bubbels van het goedkoopste merk. Eerst deden ze alsof het prima was, later gaven ze met die zin toch toe dat ze best wisten dat het niet past bij alles wat er omheen gebeurd is en dat ik me nog maar eens moet gaan bewijzen, op de uni…)
Ik heb keihard gewerkt voor mijn slagen, maar toch erkennen mensen niet/weinig dat het een goede prestatie is inderdaad. Er wordt alleen maar gefocust op wat er daarna komt en dat de prestatie als het mogelijk is nog groter moet worden.
Heel apart vind ik dat. Mensen lijken het zelfs raar te vinden dat je zo na de examens sinds eind mei helemaal geen school keer hebt. Want wat een “schande” om zo lang vakantie te hebben. Daarbij vergeten deze volwassenen (leeftijd van mijn ouders) dat ook zij deze grote vakantie hebben gekregen, nadat zij hun examens hebben gedaan.
Maarja, wat ik nu doe; lekker werken met kinderen deze zomer, genieten van de vrijheid en genieten van het behaalde doel. (Ohja en studieboeken kopen )
Toen ik mijn Bachelor behaalde wist ik precies wat de volgende stap zou zijn; ik wilde mijn Master gaan halen. Die “overwinning” heb ik dus niet echt gevierd, want ik wist dat ik nog een diploma ging halen. In september begin ik met afstuderen, maar al maanden ben ik bezig met wat ik daarna ga doen. Mijn oorspronkelijke plan was om lekker een maandje vakantie te nemen en te ontdekken wat ik leuk vind, waar mijn passie ligt en wat ik graag iedere dag wil doen. Maar nu ben ik gaan samenwonen, heb ik vaste lasten die betaald moeten worden en kan ik zo’n maandje vrij mezelf helemaal niet veroorloven. Mijn vriend vond dat hij in een zwart gat terecht kwam na zijn afstuderen, maar nog voordat hij zijn verdediging had gedaan wist hij dat er een vast contract op hem aan het wachten was voor zijn handtekening. Als hij – met zijn vaste baan bij een bedrijf waar hij het heel erg naar zijn zin heeft – al in een zwart gat terecht komt na zijn afstuderen, waar kom ik dan terecht niet eens wetend in welke richting ik wil gaan werken?
Zo herkenbaar! Ik weet wel wat ik moet antwoorden op de ”en nu” vraag, maar gewoon dat iedereen het verwacht dat je alles hebt uitgestippeld voor de komende 30 jaar is zo vervelend. Wie zegt überhaupt dat alles gaat gebeuren zoals ik het wil en wat mensen verwachten…
Ik moet bekennen dat ik deze vraag heel irritant vind, maar toch stel ik hem zelf soms ook wel als ik gewoon heel benieuwd ben wat iemand anders gaat doen in de nabije toekomst. Daar staat dan wel tegenover dat ik elk succes wil vieren, want je mag best trots zijn al bereik je iets dat niet zo groot lijkt.
AMEN GIRL!! Goed dat je hier even je hart lucht en er een stukje over schrijft! Komt me bekend voor trouwens, dat Australië verhaal ;)
Gauw samen bijkletsen en lekker in real life klagen over dit soort dingen, hihi <3